Een spreidbroekje voor Emmi?

Ongeveer 3,5 jaar geleden gingen we met Aukje naar het ziekenhuis voor een echo van haar heupjes en kwamen we volledig onverwachts ineens met een spreidbroekje thuis. Omdat heupdysplasie erfelijk kan zijn, mochten we dus gisteren met Emmi naar het ziekenhuis…

Achteraf valt altijd alles mee. Zo was dat ook met het spreidbroekje van Aukje. Als ik daar nu aan terug denk, dan was het helemaal zo erg nog niet. En toch zat ik toch wel wat zenuwachtig in de wachtkamer van het ziekenhuis. Ik hoopte zo dat er niet weer met een spreidbroekje thuis zouden komen.

In de wachtkamer grapten Maikel en ik nog dat Emmi zoveel in de draagdoek zit, dat haar heupjes vast wel in orde zouden zijn. Ze zit daar namelijk ook constant met haar beentjes gespreid, net als in een spreidbroekje. Gelukkig hoefden we niet lang te wachten en waren we al lekker snel aan de beurt. Maikel bleef op de gang met Aukje en ik ging met Emmi naar binnen.

Binnen zaten twee lieve dames op ons te wachten. Emmi zette natuurlijk meteen weer een keel op, dus ze waren ook wel met z’n tweeën  nodig om haar beentjes goed vast te houden. Van beide heupjes werd een echo gemaakt en toen moest ik even een minuutje wachten op de uitslag.

Ergens was ik me al aan het voorbereiden op de röntgenfoto die erna zou komen. Deze wordt echter alleen gemaakt als het op de echo niet helemaal duidelijk is. Maar gelukkig kwam het verlossende woord al snel, alles zag er goed uit. Emmi hoeft geen spreidbroekje!

Zo fijn om dit te horen! Want heel eerlijk, Emmi is geen makkelijke baby en huilt veel. Zo’n spreidbroekje zou het allemaal niet makkelijker maken, dus ik ben blij dat dat ons bespaard blijft dit keer!

Volg je mij al op Instagram, Facebook, Twitter en Bloglovin?