Het geheimhouden van mijn zwangerschap

En dan heb je dus een positieve zwangerschapstest in je handen en ben je zwanger *JEEJ!* Maar dat moet je nog geheimhouden. Nou ja, moet… Niks moet natuurlijk en iedereen doet waar hij zich zelf goed bij voelt, maar wij kozen ervoor om het nog geheim te houden. In ieder geval tot en met de eerste echo. We wilden wachten totdat we een kloppend hartje hadden gezien. 

Zoals ik gisteren al vertelde, deden wij dus op huwelijksreis in Nieuw Zeeland een zwangerschapstest. En die was positief! Omdat we bij familie in huis logeerden, liepen we meteen tegen een uitdaging aan, het geheimhouden. Dat viel niet mee! Overal waar we kwamen wilden ze lekker barbecueën. Heerlijk, alleen waren die biefstukken allemaal nog rood van binnen. Ik gaf het dus stiekem door aan Maikel, zodat het niet op zou vallen. En op de steeds terugkomende vraag of ik een wijntje wilde, antwoordde ik maar dat ik niet zo van alcohol hou. Tja, we moesten iets toch?

En toen gingen we ergens naartoe waar we met een kabelbaan naar boven konden, om vervolgens naar beneden te carten. We stonden al bij de kassa toen ik ineens het bordje zag staan dat het niet geschikt was voor zwangere vrouwen. Haha, toen vertelden we dus tegen de onbekende vrouw dat ik zwanger was. Best wel gek om voor de eerste keer uit te spreken dat je zwanger bent! Een paar dagen later ging Maikel met zijn neef op de jetski. Of ik niet mee wilde? Ja super graag maar ik durfde niet vanwege de (nog enorm prille) zwangerschap. Dus ik bleef saai thuis terwijl de mannen een geweldige en wilde rit maakten (Maikel zei achteraf dat het maar goed was dat ik niet mee was gegaan). Zo waren er wel meer kleine dingetjes die ik ineens niet meer kon doen, omdat ik dus zwanger was. Maar ik vond het niet erg hoor! Ik was super blij en had geen last van misselijkheid of andere klachten dus mij hoorde je niet klagen! Ook gingen we bijvoorbeeld een enorme berg bewandelen. Ik was best wel moe en uitgeput en werd een beetje uitgelachen door de familie dat ik het als jonge meid zo zwaar had. Haha, ze moesten eens weten 😉 . Maar ik liet me niet kennen en ging mee naar boven! Dat geheimhouden was nog best lastig!

Eenmaal terug in Nederland verwelkomde iedereen ons met een dikke knuffel. Auw! Dat voelde ik aan mijn gevoelige borsten! Jeetje, dat had ik eerder nog niet gemerkt! Terug in Nederland vond ik het nog moeilijker om mijn mond te houden. Toen er een lieve collega heel blij kwam vertellen dat haar dochter zwanger was, moest ik echt mijn woorden inslikken! En op een verjaardag hoorden we dat een vriendin van mijn schoonzus zwanger was, wederom moest ik me inhouden… En bij mij was er al snel een buikje te zien… Sh*t… Wijde kleding aan dan maar. We wilden het echt graag geheimhouden tot na de eerste echo. Ook aan onze ouders.

Met 9 weken zwangerschap gingen we naar de verloskundige. Hmm, weer zo’n spannende onderneming. Je zit in een wachtkamer, grenzend aan de wachtkamer van de huisarts. Wat als we hier bekenden zouden zien? En toen we naar buiten liepen hadden we een grote knalgele zwitsal tas bij ons vol met informatie. Vlug naar de auto en maar hopen dat niemand ons zou zien… Gelukkig zagen we bij de verloskundige een heel mooi kloppend hartje, dus toen durfden we pas echt blij te zijn. Natuurlijk waren we al blij, maar ik vond het toch ontzettend spannend tot aan de eerste echo. Toen konden we na gaan denken hoe we het aan iedereen zouden gaan vertellen. Hoe we dat deden, dat vertel ik maandag!Hadden jullie moeite met het geheimhouden van de zwangerschap?

Volg je mij al op Instagram, Facebook, Twitter en Bloglovin?