Heeft mijn kind een spraakachterstand?

“En, zegt ze al mama?” Een vraag die al vanaf dat Aukje een maand of tien is, aan mij gesteld werd. Uhm, nee, nog niet. Gelukkig zei ze niet lang daarna voor de eerste keer mama en rond haar eerste verjaardag zei ze dan ook eindelijk papa. Maar toen bleef het heel lang stil staan, totdat ze ongeveer 20 maanden was…

Je hoort altijd dat baby’s en kleine kinderen niet alles tegelijk kunnen ontwikkelen. Ze zijn òf snel qua motoriek òf snel qua taal. Aangezien Aukje een spreidbroekje had totdat ze acht maanden oud was, dacht ik dat haar motoriek wel ontzettend achter zou gaan lopen en dat ze dus wel snel zou zijn met praten. Maar niks was minder waar… Aukje liep al vrij snel (twee weken na haar eerste verjaardag) en juist haar spraak bleef wat achter. Grote zorgen heb ik me daar trouwens nooit om gemaakt hoor, maar op een gegeven moment merk je gewoon dan anderen haar niet zo goed verstaan.

Als Aukje “Abbesjeh” zegt, dan weet ik dat ze alsjeblieft bedoelt en zo zijn er nog veel meer woorden, zinnen en uitdrukkingen waarvan ik precies weet wat ze bedoelt. Een ander verstaat Aukje veel minder goed, dat blijkt wel uit de vragende blikken als iemand met Aukje praat. Ik begrijp het heel goed hoor, dat niet iedereen haar even goed kan verstaan, maar sommige woorden vind ik wel heel erg duidelijk en ook die verstaan anderen soms niet.

Ondanks dat ik me geen zorgen maakte, begon ik me wel af te vragen of ik er iets mee moest. Ik ging wat snuffelen op internet en kwam allerlei sites tegen met info over een spraakachterstand. Hieruit bleek gelukkig dat ik me geen zorgen hoefde te maken. Voor de zekerheid wilde ik eigenlijk nog een screening laten doen bij de logopediste. Toen ik dat vertelde aan de leidster op het kinderdagverblijf reageerde zij eigenlijk heel erg verbaasd, zij vond dat helemaal niet nodig. En ondanks dat ik me geen grote zorgen maakte was dat toch wel fijn om te horen uit de mond van iemand die dagelijks met peuters werkt.

Dus van het stadium “geen zorgen maken” naar “toch een beetje zorgen maken” zijn we nu weer terug bij “geen zorgen maken”. We gaan dus toch nog maar even niet naar de logopedie en blijven lekker voorlezen, kletsen en genieten van ons kleine mopje en dan komt het vast allemaal vanzelf goed. En zo niet, dan gaan we gewoon alsnog naar de logopedie 😉

Volg je mij al op Instagram, Facebook, Twitter en Bloglovin?