Op zoek naar mijn trouwjurk #1

“Zodra je DE jurk aanhebt, dan weet je het meteen!” En met deze wijze woorden in gedachten ging ik voor de eerste keer op pad, op zoek naar mijn trouwjurk. Maar eenmaal daar bleef dat gevoel een beetje uit, want wat ik wilde kon blijkbaar niet…

De datum stond vast, op 22 februari 2013 zouden we gaan trouwen. Aangezien ik pas op 16 oktober ten huwelijk was gevraagd, hadden we dus maar een paar maandjes om alles te regelen. De belangrijkste dingen moesten dus als eerste worden geregeld en wat is er nou belangrijker dan mijn trouwjurk… 😉 Een vriendin van mij was geslaagd voor een mooie jurk bij een zaakje in Nijmegen, dus daar wilde ik ook naartoe.

Voor de eerste keer een echte trouwjurk aan…

Ik kon al vrij snel terecht, dus samen met mijn entourage vertrok ik richting Nijmegen. Eenmaal daar vertelde ik aan de verkoopster wat ik wilde, een echte prinsessenjurk. De verkoopster vertelde mij dat het nogal overweldigend kon zijn om meteen een grote jurk te passen, dus dat ik zo simpel mogelijk moest beginnen en vanuit daar kon ik het uitbouwen. Ik vond het nogal vreemd, maar ik had er geen verstand van dus ik deed maar wat ze zei. Als eerste trok ik dus een soepjurk aan waar geen vorm, geen glitter en eigenlijk helemaal niks feestelijks aan te zien was. Ik vertelde nogmaals dat dit niet was wat ik in gedachten had, maar de verkoopster vertelde mij dat een jurk met een grote rok, zoals ik het wilde, niet mooi zou zijn. Om haar woorden kracht bij te zetten kreeg ik een jurk aan met een tule rok. De rok begon al ergens in mijn taille waardoor mijn figuur veranderde in dat van een baksteen en daarnaast miste de rok ook nog eens een aantal lagen en hoepels waardoor het maar slapjes langs mijn lijf hing. Ik was teleurgesteld dat de jurk waarvan ik dacht dat het DE jurk zou zijn, zo tegenviel, maar de verkoopster zei dat ze wel iets anders moois voor me had.

Wel mooi…

Ik gaf aan de verkoopster aan dat ik wel van kant hield, dus ik kreeg een kanten jurk aan, een soort zeemeermin model. Ze vertelde me dat ze de jurk helemaal kon maken zoals ik het wilde. Bij alles wat ik zei, haalde ze lapjes en stofjes tevoorschijn die ze met spelden aan mijn jurk vastmaakte. Aan het einde van het verhaal stond ik als een lappenpop in de spiegel te kijken. Toegegeven, de jurk was wel mooi zo ja, maar was dit wat ik wilde? Wilde ik een jurk die “wel mooi” was of wilde ik een geweldige jurk? Ik zei tegen de verkoopster dat ik er nog even over na moest denken, en nadat ik mijn gewone kloffie weer aan had verlieten we de winkel.

Ik kon wel janken

Eenmaal terug in de auto kon ik wel janken. Was dit nou die geweldige ervaring waar iedereen het altijd over had? Je hoort het toch te weten wanneer je DE jurk hebt gevonden, waar bleef dat gevoel bij mij dan? Ik had de zoektocht naar mijn trouwjurk me toch heel anders voorgesteld, meer zoals bij Say yes to the dress. Overdreven? Ja misschien wel ja, maar dit was toch ook niet het gevoel wat ik had verwacht…

Ben je benieuwd hoe het uiteindelijk af is gelopen met mijn trouwjurk? Lees dan hier verder… (sorry voor de cliffhanger, maar anders werd het echt een te lang stuk…)

Volg je mij al op Instagram, Facebook, Twitter en Bloglovin?