Samen slapen met je kindje, ja of nee?

20160706_070625 [800x600]Had je me dit drie jaar geleden gevraagd dan had ik heel hard geroepen dat ik dat echt nooit zou doen. Inmiddels is Aukje toch al wel een paar keer in ons bed beland. Maar die keren zijn nog wel op twee handen te tellen…

Voordat ik moeder was riep ik heel hard dat ik ons kindje nooit tussen ons in zou laten slapen. Aukje werd geboren, kreeg een wiegje naast ons bed en nog in de kraamweek brak ik mijn eigen belofte al door Aukje na een nachtvoeding niet terug te leggen maar lekker bij me te houden, oeps… Dat was niet helemaal volgens planning.

Daarna kwam het eigenlijk nooit meer voor. Aukje sliep ’s nachts in haar eigen ledikantje op haar eigen kamer. Ze sliep de nachten goed door dus we hadden niks te klagen. Totdat er een periode kwam waarin Aukje nog te klein was om zelf haar speen te pakken als ze hem kwijt was en we dus zo’n 10x per nacht naar haar kamertje konden lopen om de speen terug te geven. Hoe vermoeiend ook, we gaven niet toe en na een tijdje was het over.

Toen ging het weer een hele tijd goed, totdat er weer een nieuwe fase aanbrak, we mochten Aukje niet alleen achterlaten op haar kamertje. Avonden heb ik bij haar gezeten, eerst op haar bed, later naast haar bed en zo verplaatste ik langzaam weer richting de gang. Nu wil ze wel graag dat we de deur open laten staan en het licht op de gang aan laten staan, maar verder mogen we gelukkig wel gewoon gaan. Dat licht doen we ’s avonds overigens wel uit als we zelf naar bed gaan 😉

Over het algemeen gingen de nachten dus altijd wel redelijk goed, op wat fases na die we zonder kleerscheuren doorstonden. Een enkele keer hebben we haar ledikant naast ons bed geschoven omdat we zelf bekaf waren, maar ze belandde nog niet bij ons in bed, want dat was iets wat ik toch echt niet wilde.Samen slapen met je kindjeEn ineens was daar een paar maanden geleden toch echt het moment. Vraag me niet meer hoe en waarom, maar ineens lag Aukje een nacht tussen ons in. Je slaapt zelf een stuk slechter maar Aukje lag heerlijk als een prinses te slapen. En na die ene nacht volgden er nog een paar. Soms kwam ze midden in de nacht ineens onze kamer op en omdat ik dan zelf nog half sliep trok ik haar lekker bij me in bed en vielen we al knuffelend samen weer in slaap. Stiekem ook wel erg fijn hoor! Maar al snel merkten we dat het ineens een gewoonte aan het worden was en dat wilden we niet! Dus we brachten Aukje weer braaf terug naar haar eigen bedje en al na een paar nachten had ze het door en was het over.

Inmiddels zijn we ook deze fase weer voorbij en slaapt Aukje dus weer de hele nacht zonder problemen in haar eigen bed, fijn! Maar hoe anti samen slapen ik een paar jaar geleden was, dat ben ik nu niet meer hoor. Ik ben nog steeds van mening dat ze beter in haar eigen bed kan slapen zodat ze zich niet aanwent om bij ons te liggen, maar ouders die hun kindjes tussen hen in laten slapen om zo zelf ook nog wat te kunnen slapen snap ik tegenwoordig maar al te goed. Want zonder slaap functioneer je gewoon echt niet goed. En als dat dan de oplossing is, dan is dat dus maar zo. En met mezelf heb ik afgesproken dat als Aukje voor 5.30 uur wakker is ze gewoon nog even terug naar haar eigen bed moet, maar als het later is dan 5.30 uur dan mag ze lekker bij ons kruipen. Want stiekem vind ik dat ook wel gewoon erg gezellig 🙂

Wat vind jij? Samen slapen met je kindje, ja of nee?

Liefs Charlotte

Volg je mij al op Instagram, Facebook, Twitter en Bloglovin?

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.