5 x nooit gedacht dat ik hier moeite mee zou hebben…

20160203_141249Het is weer één van de vele clichés, maar het moederschap verandert je echt. Ik was altijd al wel een behoorlijk emotioneel typje, maar dat ik hier moeite mee zou hebben, dat had ik echt nooit gedacht…

Heel vaak hoor je dat kersverse moeders het erg moeilijk vinden om hun kindje voor de eerste keer een dagje weg te brengen. Of dat nou naar het kinderdagverblijf is, de gastouder of een opa en/of oma, het voor het eerst een hele dag wegbrengen schijnt toch wel een dingetje te zijn. Dus toen ik Aukje na drie maanden voor de eerste keer een hele dag op het kinderdagverblijf achterliet en ik zonder tranen wegliep, dacht ik dat het bij mij wel meeviel, dat het moederschap van mij geen softie had gemaakt. Maar niks is minder waar…

  1. Stoppen met de borstvoeding. Voordat Aukje er was, had ik het een keer met een vriendin over borstvoeding. Zij gaf al erg lang borstvoeding en vertelde dat ze er emotioneel gezien nog niet aan toe was om te stoppen. Ik vond dat maar raar, en eerlijk gezegd ook een beetje onzin. Hoezo er niet aan toe? Totdat ik zelf borstvoeding ging geven. Ik had besloten om na drie maanden af te gaan bouwen en alleen de ochtend-en avondvoeding nog zelf te geven. Dit in verband met mijn werk. Maar toen ik na vier maanden merkte dat het wel erg snel achteruit ging met mijn voeding vond ik dat toch wel heel erg. Ik heb dan ook echt allerlaatste druppel aan Aukje gegeven en miste het ook echt enorm toen ze eenmaal volledig over was op de fles.
  2. Stoppen met de fles. Vanaf dat moment kreeg Aukje lekker flesvoeding. Vanaf één jaar hoeven ze in principe geen flesje meer te krijgen omdat ze volledig met de pot mee mogen eten. Aukje was een slechte drinker dus we hielden er nog lekker een flesje in. En heel eerlijk, ik vond het ook nog wel gezellig, zo’n ochtendflesje lekker bij ons in bed. Toen ze anderhaf was vond ik het toch echt tijd worden om te stoppen met de fles, maar stiekem vond ik het toch wel jammer…
  3. De speen afleren. Ik had altijd in mijn hoofd zitten dat we daarmee zouden beginnen als Aukje twee jaar was. Maar na Aukjes tweede verjaardag vond ik het zo zielig. Ze was altijd zo schattig met haar speentje in bed. Dus we lieten het maar even zo. Maar toen ze na een tijdje zelf aan begon te geven dat ze hem niet meer nodig had en we hem daadwerkelijk wegdeden, had ik er toch meer moeite mee dan ik van tevoren zou denken. Ik vond het zo zielig. En ook weer een teken dat ze echt groot aan het worden is… *pinkt een traantje weg* 😉
  4. Prikjes. Ik vind spuiten niet eng en ik dacht dat ik het bij Aukje ook wel aan kon. De hielprik viel me dan ook nog wel mee, maar de eerste prikjes bij het consultatiebureau, zo zielig! Aukje was heel erg vrolijk en aan het lachen. Ineens kwamen de prikjes en die blik vergeet ik echt nooit meer… Vanaf toen mocht papa de prikjes voortaan mee halen 🙁
  5. Sowieso als er iets met je kind aan de hand is. Vreselijk! Ik ben echt niet zo’n paniekkip die snel denkt dat er iets is en meteen alles onderzoekt enzo, maar toen Aukje voor de eerste keer een flinke smakkerd maakte, of toen ze bijvoorbeeld uit haar ledikant viel, pff… Daar heb ik lang last van gehad zeg! Zo’n rotgevoel dat je niet kan omschrijven. Maar ook toen ik te horen kreeg dat Aukje een spreidbroekje kreeg vond ik dat heel erg. Ik heb staan huilen in het ziekenhuis, terwijl het natuurlijk eigenlijk niks voorstelt…

Waarvan had jij vooraf nooit gedacht dat je er moeite mee zou hebben?

P.S. Vanmiddag komt er nog een artikel online.

Liefs Charlotte

Volg je mij al op Instagram, Facebook, Twitter en Bloglovin?

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.