En toen verzetten we de box…

Een box onmisbaar? Niet in ons geval. Zowel Aukje als Emmi hadden namelijk een hekel aan de box, tenminste, dat dacht ik. Totdat ik de box verzette…

Afgelopen weekend was ik samen met de meisjes bij een vriendin op bezoek. We legden Emmi daar even in de box en ze begon tevreden te spelen. Nou klinkt dat misschien niet zo raar, maar dat was het voor mij wel. Emmi wil thuis namelijk nooit in de box. Soms moet ze even, maar ze begint standaard te mopperen. Met het gevolg dat de box inmiddels een speelgoed opslagplaats is geworden…

Eenmaal thuis ging ik toch eens nadenken. Waarom wil ze thuis nooit in de box en bij mijn vriendin wel? Thuis stond de box in de hoek tussen twee banken. Met de gedachte, gezellig in de woonkamer erbij. Maar nu ik beter over na ging denken was dat ook ontzettend opgesloten. Aan een kant een muur en an twee kanten banken, niet echt licht en weinig kans om lekker rond te kijken.

Dus ik besloot de box te verzetten. Dat zorgde voor een hele volksverhuizing, want dat grote ding kan natuurlijk niet overal zomaar staan. Maar Goed, we vinden een ander plekje. Achterin de kamer, een licht plekje bij het raam. Aan één kant een muur en verder de mogelijkheid om lekker de kamer in te kijken. De volgende ochtend legde ik Emmi in de box en ze begon zowaar net een tevreden te spelen. Wauw! Ze heeft daar bijna een half uur liggen spelen. Dat klinkt voor veel mensen misschien niet bijzonder, maar voor mij wel. Eerder kon Emmi nog nooit zo lang alleen spelen.

Toeval of niet? Geen idee, maar ik baal er bijna van dat we de box pas na zeven maanden hebben verzet haha. En natuurlijk leg ik haar nu niet de hele dag in de box, maar het is wel fijn dat het vanaf nu wat vaker kan. Even mijn handen vrij is toch best fijn…

Volg je mij al op Instagram, Facebook, Twitter en Bloglovin?