Waarom ik echt nooit meer een baby wil

“Oh, zo schattig! Dan gaat het spontaan weer rammelen toch?” Uhm, nee, daar heb ik dus helemaal geen last van eigenlijk. Ik vind ze heel lief en schattig hoor, baby’s, maar mijn eierstokken gaan gelukkig niet meer rammelen als ik er eentje zie. Ik hoef zelf namelijk echt nooit meer een baby…

Ik wilde zo graag

Jaren geleden, nog voordat Maikel en ik waren getrouwd, wist ik het zeker. Ik was er klaar voor, ik wilde dolgraag een kindje. Maikel was dat echter nog niet en dus duurde het nog even voordat we de pil weg durfden te gooien. Het besef dat ik wel echt héél graag wilde kwam pas nadat een vriendin vertelde dat ze zwanger was en ik dat totaal niet aan had zien komen. Natuurlijk was ik ontzettend blij voor ze, maar ik werd er ook een beetje verdrietig van. Blijkbaar was ik er in gedachten meer mee bezig dan ik zelf dacht.

Onze baby’s

Na onze huwelijksreis was het dan ook bij ons zover, ik kwam zwanger terug uit Nieuw Zeeland. Jep, Aukje is een echte huwelijksnacht baby. En hoewel ik het heerlijk vond om de hele dag te knuffelen met een baby, vond ik het ook ontzettend zwaar. Onze baby wilde namelijk niet of nauwelijks zelf slapen. Omdat ik de draagdoek toen nog niet had ontdekt, liep ik dus de hele dag met haar in mijn armen en dat was natuurlijk best pittig. Hetzelfde gold voor baby twee, wederom een heerlijk hummeltje, maar ook zij wilde alleen maar bij mij zijn. Dit keer had ik wel een draagdoek en dat scheelde al enorm, maar beide meisjes huilden gewoon heel erg veel, behalve als ik ze vast had. Dus dat deed ik dan maar.

Twee kindjes

Nog voordat we kinderen kregen wist ik al dat ik er het liefste twee zou willen, mocht het ons gegeven zijn natuurlijk. Gelukkig bleek dat zo te zijn en na twee behoorlijk pittige baby’s wist ik het dan ook zeker, ons gezin was compleet. Ik had het er al eerder met Maikel over gehad en we besloten dat hij zich zou laten steriliseren, zodat ik nooit meer hormonen zou hoeven te slikken.

“Weet je het zeker?”

Het verbaasde me eigenlijk hoeveel mensen verbaasd waren toen we vertelden over de sterilisatie. Werkelijk iedereen vroeg zich af of we wel zeker wisten dat we niet nog een kindje zouden willen en dat dat gevoel nog kon veranderen. Gelukkig wisten Maikel en ik het beiden zeker, dus geen twijfel bij ons. Inmiddels zijn we alweer een tijdje verder en denken we er beiden nog steeds hetzelfde over. Geen baby’s meer voor ons, ook niet over een paar jaar.

Toch kriebels?

Het grappige is dat ik ook echt verschil merk met een paar jaar geleden. Voordat ik zelf kinderen had wilde ik dolgraag de baby vasthouden als ik ergens op kraamvisite was, tegenwoordig heb ik dat veel minder. Natuurlijk vind ik het fijn om de baby’s van vriendinnen even vast te houden, maar ik vind het ook prima als ze lekker in de box liggen. En als ik dan even heb geknuffeld geef ik ze ook met liefde weer terug. En hoewel bijna iedereen het maar blijft vragen, of het niet weer gaat kriebelen als ik een baby zie, blijft mijn antwoord echt nee. Gelukkig niet 🙂

Kriebelt het bij jou als je een baby vast mag houden of ook niet?