Angelique: Bevallingsverhalen

Op internet zie je ze vaak voorbij komen. Zwangerschaps-, en of bevallingsverhalen. Van de “gewone” tot de meest heftige, ontroerende of bijzondere verhalen. Iedere zwangerschap en iedere bevalling is uniek. Nu vallen mijn zwangerschappen en bevallingen op zich wel mee. Ik vind ze niet heel bijzonder of buitengewoon. Maar toch is er wel iets speciaals aan mijn laatste bevalling wat ik jullie graag mee wil geven. Wie weet hebben jullie er ooit nog wat aan.

Mijn zwangerschap van Jonah verliep vrij normaal. Ik was de eerste drie maanden misselijk, had last van allerlei zwangerschapskwaaltjes en uiteindelijk bleek mevrouw in een volkomen stuit te liggen. Lekker met haar kont naar beneden. Een draaipoging durfde ik niet aan en een natuurlijke bevalling uitproberen ook niet. De tante van mijn ex had dat gedaan en haar zoon kreeg daardoor een zuurstoftekort. Hier heeft hij veel klachten aan overgehouden. De keuze om voor een geplande keizersnede te gaan was voor mij dus het meest voor de hand liggend. Gelukkig pakte dat allemaal goed uit en waren er aan de bevalling geen rare dingen, behalve dan dat ze mijn placenta onder mijn bed hadden gelegd en deze een paar dagen later vonden toen wij een rare geur roken.

De zwangerschap van Logan ging in principe ook goed. Weer de eerste 3 maanden misselijk en vanaf 32 weken zat mijn SI zenuw bekneld door mijn mega buik. Dus kreeg ik wekelijkse massages en moest ik 8 paracetamol per dag nemen. Bij Logan kreeg ik ook een geplande keizersnede. Hij lag heel lang in een stuit, tot ik op een nacht wakker werd van de pijn (ergens rond de 34 weken) omdat meneer zich omdraaide. Alleen groeide Logan als kool en dachten de artsen dat hij een 10-ponder zou worden. Dan zou het gevaarlijk zijn om natuurlijk te bevallen vanwege mijn eerdere keizersnede. De keizersnede verliep soepel, ook omdat ik wist wat ik kon verwachten. Alleen een week later ging het fout, omdat mijn baarmoeder niet samentrok en kromp waardoor de placentawond open bleef. Ik moest met de ambulance naar het ziekenhuis en kreeg medicatie en een ijzerinfuus. Ik moet zeggen dat dit wel een pittige impact heeft gehad op mijn lichaam.

Dan komen we bij mijn laatste hummeltje. Ik vond de zwangerschap vrij pittig. De eerste 4 maanden misselijk en vanaf 5 maanden bekkeninstabiliteit. En een leuk weetje, mijn buik was al zo uitgerekt door mijn grote man dat Dewi tijdens de 20-weken echo gewoon gestrekt in mijn buik te zien was. Dewi had geen zin om geboren te worden, dus met 41 weken werd ik ingeleid. Het duurde echter nog twee dagen voordat ze eindelijk geboren werd. Na 23 uur weeën, weeënopwekkers en 12 minuten persweeën had ik eindelijk mijn kleine meisje in mijn armen. Nadat ze lekker bij mij had gelegen en twee keer op mij had geplast kon ik nog net vragen of Paul haar over kon nemen voordat ik flauw viel. Er bleek een stukje placenta achtergebleven te zijn in mijn baarmoeder. Ik moest met spoed naar de OK, waarbij ik zonder enige gêne meerdere malen heb geroepen dat ik zo nodig moest poepen. Achteraf bleek dat dus het bloed in mijn baarmoeder te zijn geweest. Toen ik wakker werd had ik al twee zakken bloed gehad, maar ik voelde mij zo veel beter dan na de keizersnedes. Ik moest wel een nachtje blijven hierdoor, maar ik zat voor het eerst echt op mijn roze wolkje. Nog een compliment gekregen van de dienstdoende gynaecoloog dat hij mij zo stoer vond omdat het mij gewoon gelukt was met de natuurlijke bevalling.

Voor de oplettende lezer, Dewi werd dus op een natuurlijke manier geboren nadat ik twee geplande keizersnedes had gehad. Normaal gesproken doen ze dit niet. Zelfs ik ging er vanuit dat ik een derde keizersnede kreeg. Totdat ik een gynaecoloog sprak die zei dat er nieuw wetenschappelijk onderzoek was waaruit bleek dat dit wel mogelijk was. Uiteraard wel in een ziekenhuis en het lag ook aan het littekenweefsel. Blijkbaar was die van mij voldoende qua dikte want na intern overleg, niet alle gynaecologen stonden hier eerst achter, kreeg ik groen licht.

Uiteindelijk heeft alles dus goed uitgepakt, maar de artsen vonden het wel een bijzonder iets. In ieder geval zullen zij dit, na hun ervaring met mijn bevalling, vaker aanraden aan aanstaande moeders die al twee keizersnedes hebben gehad. En wie weet kennen jullie wel iemand in dezelfde situatie.

Hoe hebben jullie de zwangerschappen en bevallingen ervaren?