Angelique: Mijn eerste zonnige dag

Vandaag, als jullie dit lezen is het alweer gisteren, besloot ik om even niks anders van mijzelf te moeten dan lekker van het weer te genieten met mijn kinderen. En man, die zon doet een mens echt goed! Ik kom helemaal uit mijn winterslaap en krijg weer een stuk meer energie. Dus vanochtend gingen wij op tijd naar buiten met z’n vieren. Zo leuk dat Dewi nu ook meer kan en besef heeft nu ze alweer richting de 2 jaar gaat! En ze had zelfs een bijzondere ontmoeting…

Hier in het dorp is er gelukkig veel groen. Nagenoeg tegenover ons huis is er een speeltuintje uit het stenen tijdperk. Volgens mij is daar al in geen 30 jaar wat aan gedaan, als ik de oudere buurtbewoners moet geloven. Maar goed, er is een glijbaan en dat vindt Dewi het allerleukst! Keer na keer ging ze weer van dat ding af. De grote en de kleine wip waren niet zo interessant. Het duurde welgeteld 10 seconden voordat ze weer naar de glijbaan wilde. Jonah en Logan begonnen zich al sneller te vervelen en gingen “de hut” in. Uiteraard moet de jongste spruit dan ook even een kijkje nemen. Dit bracht hen op een nieuw idee. Verstoppertje! Dat was de eerste keer voor Dewi, maar ze deed het al best goed mee. Niet dat ze er ook maar iets van snapte. Op mijn vraag “waar is Dewi?” ging ze ook zoeken.

Na een klein half uurtje vervolgden wij onze weg door de buurt. Jonah en Logan wilden graag bij Jaap op bezoek. Ze gingen naar de voordeur bij een van onze achterburen, maar Jaap zat in de tuin. We mochten wel omlopen en zelf de tuin in. Dewi keek haar ogen uit en toen ze Jaap eenmaal zag wilde ze hem uiteraard gelijk aaien. Totaal geen angst voor dieren die kleine meid. Jaap de schildpad, een tamme schildpad die je kan aaien, ik denk dat ze daar nog wel vaker de tuin in zal lopen.

De volgende stop was weer een speeltuintje. Deze is wel een aantal jaren geleden opgeknapt, en heeft ook een glijbaan, dus Dewi was weer in haar nopjes. Logan haalde zijn vriend op en Dewi nam even later de benen naar een groepje jongens van Logans leeftijd. Ze zaten op een picknicktafel en hadden meerdere voetballen bij zich. Dewi wilde daar graag mee spelen, dus ze pakte de ballen ook gewoon, maar daar waren die jongens toch wat minder blij mee. Gelukkig mocht ze een oude voetbal lenen van een van die jongens en daar ging ze. Even goed opletten wat die jongens gingen doen en huppakee, Dewi ging ook voetballen. En een lol dat ze had! Ze bleef maar tegen die bal trappen (van mij heeft ze het niet).

Toen was het lunchtijd. Onze kinderen en Logans vriendje werden verwend met een tosti ham/kaas. Hup, snel Dewi op bed, andere kinderen weer naar buiten en toen heb ik lekker mijn batterijtje opgeladen in de zon. Even een powernap zodat ik daarna kon gaan studeren, uiteraard wel buiten in de tuin. Je moet toch wat.

Aan het einde van de middag weer een stuk gewandeld en een ijsje gehaald voor Logan en Dewi. Jonah ging bij een vriendje spelen. Mevrouw is vrijdag van haar paard gevallen en heeft nu een drukverband om haar been. Niet dat dat haar enigszins tegenhoudt als ik haar daar niet aan zou herinneren. Met het avondeten een nieuw gerecht uitgeprobeerd, spinazie-pasta salade, eindelijk een succes (ik ben niet zo’n keukenprinses). Dus dat is wel fijn als mijn o zo kritische man het dan wel een keer lekker vindt wat ik maak. Meestal kookt hij, maar soms krijg ik het in mijn bol.

En door mijn superchille dagje bijna vergeten om mijn blog te schrijven…

Wat hebben jullie gedaan met het mooie weer? Wie weet kan ik nog wat inspiratie opdoen.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.