Angelique: Unieke kleding voor mijn kinderen

Toen mijn oma overleed in 2015 liet zij mij haar naaimachine na. Ontzettend mooi ding, maar ik had geen idee wat ik ermee moest. Enige tijd heeft hij op zolder gestaan, achter het schot. Mijn opa vroeg mij regelmatig of ik er wat mee had gedaan, maar helaas moest ik hem iedere keer teleurstellen.

Op een gegeven moment voelde ik mij daar een beetje schuldig over en ik besloot om eens te kijken of ik de naaimachine aan de praat kon krijgen. Het is een hele ouderwetse naaimachine, die nog met je knie aangestuurd moet worden. Ik snapte er niks van en liet hem weer staan. Tot mijn vorige werkgever zei dat zij nog een naaimachine had die ik mocht hebben. Dat wilde ik wel, maar toen kwam ik tot het volgende dilemma. Ik kon niet naaien…

Ja, in mijn tienerjaren heeft mijn moeder mij wel eens wat uitgelegd, maar dat was dus met hulp van haar en alweer een hele tijd geleden.

Vastbesloten dat ik was ben ik mij gaan inlezen op internet. Veelal werd er geadviseerd om een opleiding/cursus te gaan volgen, maar hier had ik de puf niet voor op dat moment. Nee, ik wilde het zelf gaan doen en ontdekken.

Gelukkig had ik toen een vriendin die mij de nodige tips kon geven en ook Google was mijn beste vriend zodat ik al snel wist ik wat de basis was. Bij de naaimachine had ik ook diverse accessoires gekregen en nog wat restjes stof. Ideaal om mee te gaan oefenen.

Het makkelijkste patroon wat naar voren kwam uit diverse fora was een A-lijn jurkje voor een kind. Ik ging snel aan de bak en supertrots showde ik mijn eerste creatie, een blauw geruit A-lijn jurkje voor mijn oudste. Ze vond hem erg mooi en wilde hem gaan passen, maar ai… ik had de armsgaten dicht genaaid. Ik vond het al zo makkelijk gaan. Snel een nieuwe gemaakt, dit keer met open armsgaten. Blij dat Jonah was, des te meer omdat het gemaakt was van een stofje van oma.

Ik kreeg de smaak te pakken en ging steeds meer creaties maken, steeds een stapje moeilijker. Ik keek YouTube filmpjes, had mij aangemeld bij diverse Facebook groepen waar ik veel leerde van de vragen van anderen en waar ik zelf ook mijn vragen kon stellen. Uiteraard zaten de nodige fouten in de eerstvolgende kledingstukken, maar hoe meer ik maakte des te beter het ging. Alleen die boordjes blijven een dingetje, al heb ik daar ook weer een trucje voor gezien. Helaas nog niet kunnen kijken of dat bij mij ook werkt.

Twee jaar geleden heb ik zelfs een jurkje voor Jonah ontworpen, gevormd naar haar lichaam. Ik kon namelijk geen patroon vinden van wat ik in mijn hoofd had. Dit vond ik eigenlijk toch wel een stap te ver voor mijn expertise. Maar ja, waar je aan begint moet je ook afmaken. En ik leer er ook weer van. Dat ik bijvoorbeeld geen kleding meer ga maken van die paarse glitterstof (of andere soortgelijke stoffen).

Sinds de geboorte van Dewi heb ik bijna geen kleding meer gemaakt, op twee leggings na. Kwestie van gebrek aan tijd en aan energie.

Onlangs begon het toch weer te kriebelen en heb ik de voorbereidingen getroffen voor twee dezelfde rokjes in tijgerprint, een voor Jonah en een voor Dewi. Ik moet nu alleen nog de puf zien te vinden om ze af te maken. De bijbehorende haarbanden heb ik wel al af, al wilt Dewi die niet om.

Ik ben dan geen expert op het gebied van kleding maken, maar ik vind het wel erg leuk om te doen. En de kinderen vinden het ontzettend leuk om in kleding te lopen die niemand anders heeft. Ze mogen ook zelf de stofjes uitzoeken, dus het is helemaal naar hun eigen stijl.

Ik vind het trouwens niet leuk om iets voor mijzelf te maken, maar dat komt omdat ik zulke wisselende maten heb. Mijn kinderen vallen meestal precies in de standaard maten, dus dat is ook een kwestie van gemak vanuit mijn kant.

Nu ben ik wel benieuwd of hier nog meer mensen zijn die zelf kleding maken? Of misschien heb jij jezelf wel heel iets anders aangeleerd?

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.