Angelique: Van huilbaby tot diagnose

Toen Jonah werd geboren huilde zij veel, extreem veel. Ze wilde niet slapen, behalve liggend op mij of haar vader, slopend was het. Urenlang heb ik met haar in mijn armen gelopen, allerlei liedjes zingend, maar de huisarts zag meteen wat er aan de hand was…

Heel toevallig wilde Jonah tijdens mijn bezoek aan de huisarts drinken en dus haalde ik een flesje gekolfde melk uit mijn voedingstas. De huisarts zag direct dat er te weinig voedingsstoffen in mijn melk zaten, omdat het zo wit was als koeienmelk in plaats van licht gelig. Ik ben gelijk overgestapt op kunstvoeding, waardoor Jonah beter begon te groeien. Maar haar extreme honger en haar huilbuien bleven, ondanks het inbakeren en haar matrasje schuin leggen.

Drie Maanden later kwam ik weer bij de huisarts. Deze kon toen vaststellen dat Jonah verborgen reflux had aan de hand van een aantal onderzoeken. Zij adviseerde mij om Jonah al wat vaste voeding te geven, rijstebloem in haar melk, en kijken of dit verschil zou maken. En wat een verschil maakte dit!

Toen zij 4 maanden oud was begon ik voorzichtig met fruit en groenten en zo hebben we dit opgebouwd. Niet alleen raakte ze beter verzadigd door de rijstebloem, toen ze 5 maanden oud was sliep ze ineens door en huilde ze niet meer overmatig. Wat een geluk en wij kregen er een heel tevreden, vrolijk meisje voor terug.

Toen Logan geboren werd was het overduidelijk, hij had ook reflux. Nu heeft zo’n 90% van alle baby’s reflux, maar een groot deel heeft er geen last van. Logan des te meer. Iemand ooit The Excorsist gezien? Die scene waarin het bezeten meisje overgeeft? Dat was Logan. Projectielbraken noemen ze dat ook wel. Meerdere malen per dag verkrampte zijn kleine lijfje en kotste hij in een straal van 1,5 meter. Verschrikkelijk om dat te zien als moeder zijnde.

Logan werd direct doorverwezen naar de kinderarts, waar wij andere voeding kregen. Door mijn trauma van Jonah, die 3 weken lang gewoon bijna geen voedingsstoffen binnen heeft gekregen, begonnen wij bij Logan gelijk met kunstvoeding. Deze voeding sloeg helaas niet aan, waardoor hij medicijnen kreeg. Steeds meer, op een gegeven moment wel 5 stuks. Hij is zelfs 2 keer opgenomen geweest in het ziekenhuis omdat hij bloed spuugde en hij werd er benauwd van, waardoor hij aan de puffers moest.

Onder begeleiding van de kinderarts zijn wij al eerder dan de 4 maanden grens begonnen met rijstebloem. Wel in een hele lage dosering. Uiteindelijk begonnen alle inspanningen te helpen en met 8 maanden had hij geen last meer van zijn reflux. Ook had Logan veel baat bij inbakeren en een schuin matrasje.

En daar kwam Dewi. Volgens mij had ik op de tweede dag al in de gaten dat zij verborgen reflux had. Ik kreeg gelijk flashbacks van Jonah. Ze slikte veel, hikte overmatig, kwijlde extreem, ze rook zuur uit haar mondje en rochelde/hoestte regelmatig. De kraamverzorgster was niet overtuigd, maar mijn moedergevoel was overduidelijk. Ik wilde toch een consult bij de huisarts. En op de laatste dag van de kraamverzorging zei ze dat ik inderdaad gelijk had en dat zij mijn vermoedens bevestigde. Dewi kreeg al vlot medicijnen van de huisarts en zij heeft er gelukkig niet zoveel last van gehad. Inbakeren vond zij niet fijn, dus dat hielp bij haar niet. Wel heeft haar matrasje tot voor kort nog schuin gestaan en vond zij het fijn om gedragen te worden in een doek. Helaas kwam ik pas achter dat bestaan bij Dewi. Dat had echt veel gescheeld bij Jonah en Logan.

Maar dat moedergevoel is toch een bijzonder iets! Bij mij klopt het nagenoeg iedere keer, nog steeds. Hebben jullie ook wel eens gehad dat anderen iets ontkenden en dat jouw moedergevoel toch juist was?