Angelique: Wat ik later worden wil…

Je kent ze nog wel, die vriendenboekjes van vroeger. Ik weet niet precies meer wat ik vroeger allemaal wilde worden. Wellicht heb ik nog wat korte momenten van een droom naar beroemdheid gehad, maar een paar dingen zijn mij wel bijgebleven. En nu Jonah naar groep 8 gaat, en het (voorlopig) schooladvies, de keuze voor een middelbare school en wat ze later zou willen worden heel erg leeft bij haar, kwam het allemaal weer boven.

Al jong wist ik dat ik later graag mama wilde worden. En daarnaast dierenarts. Dat was heel lang mijn droombaan, tot ik ontdekte dat ik dan soms ook dieren in moest laten slapen waarbij dat niet echt nodig had hoeven zijn. Zoals bijvoorbeeld iemand die een operatie niet kon betalen. Of dat nog steeds zo is weet ik niet, maar ik kon dat toen niet over mijn hart verkrijgen.

Dan maar proberen mensen te helpen. Ik wilde psychiater worden en veel geld verdienen, zodat ik later een reis naar Indonesië kon betalen voor mijn moeder en mijn stiefvader (waar zijn moeder geboren en getogen is). En uiteraard een poging wagen om het leven van anderen beter te maken. Helaas ontwikkelde ik in de loop van tijd faalangst voor wiskunde. En laat je nu net een van de moeilijkste, voor mij dan, wiskunde nodig hebben voor die opleiding.

Omdat de faalangst zo hardnekkig ingebakken zat, en ik volledig moedeloos was geworden met betrekking tot mijn gevoel voor wiskunde, ging ik een niveautje lager en dan met de makkelijkste wiskunde. Dat was de beste keuze ooit, want ineens begreep ik wat ik moest doen en slaagde ik met een ruim voldoende. Maar dat terzijde. Ik wilde graag mensen blijven helpen, dus besloot ik om te leren voor maatschappelijk werker. Na mijn opleiding heb ik in diverse velden gewerkt, zoals schuldhulpverlening, bewindvoering, jongerenwerk en nu al een aantal jaar als ambulant begeleider. En ik vind mijn werk geweldig! Ik heb in mijn carrière nog wel eens getwijfeld over iets medisch. Dat trekt me ook nog wel, verpleging of zelfs arts. Maar die onregelmatige tijden zijn niks voor mij.

En nu probeert Jonah te ontdekken wat zij wilt. Jarenlang was zij er van overtuigd dat zij op een kinderdagverblijf wilde werken, tot een jaar geleden ongeveer. Waarom weet ik niet, maar dat beroep trekt haar niet meer. In het afgelopen jaar zijn verschillende beroepen gepasseerd, zoals interieurarchitect en het laatste wat zij opperde was iets met wonden verzorgen.

Haar voorlopig advies is vmbo kader/tl, wat op zich wel vreemd is aangezien ze qua taal aan de bovenkant van de hoogste citoscores zit. Alleen met rekenen zit ze op het laagste niveau. Tijdens de lockdown heb ik haar geholpen met rekenen en na wat uitleg snapte ze het prima. Ze haalde zelfs een 9,8 voor haar rekentoets. Maar blijkbaar vergeet ze weer snel wat ze heeft geleerd waardoor ze, wat betreft rekenen, steeds weer terug valt. Het heeft haar interesse ook niet echt.

Aan het begin van het schooljaar krijgt ze een NIO test, omdat de leerkrachten teveel twijfelden over haar kunnen. Zeker omdat er zo’n groot verschil tussen zit. Dus ik ben benieuwd wat het uiteindelijke advies zal worden. En mocht ze inderdaad blijven gaan voor een medisch beroep, dan maakt het wat dat aangaat niet uit welk advies ze zal krijgen. Want er is op ieder niveau een beroep wat daarbij past.

Hebben jullie ervaring met een NIO test en zo ja, wat kwam daar uit? En wat wilden jullie vroeger graag worden?

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.