Angelique: Soms wankel ik een beetje

Ik denk dat iedereen wel eens een momentje heeft dat het allemaal even teveel wordt. Zeker wij moeders, die toch 24 uur per dag 7 dagen in de week, paraat moeten staan voor onze kleintjes. Maar hoe houd je eigenlijk de balans?

In mijn vorige blog heb ik jullie wat meer vertelt over Logan. Hem begeleiden vraagt soms best wel wat energie, maar ik doe het met alle liefde. Ook Jonah heeft op sommige momenten wat meer ondersteuning nodig. Zij heeft de diagnose ADD en zit momenteel een beetje met zichzelf en haar vader in de knoop waardoor haar hoofd op school overloopt. Dan hebben we nog Dewi, mijn kleine zwaan kleef aan die nu al bijna twee maanden niet meer door slaapt (wat er bij mij echt wel begint in te hakken!).

Daarnaast is er nog mijn werk. Sinds september ben ik begonnen met een cursus en heb ik er een extra taak bij gekregen. En er zijn een aantal collega’s gestopt waardoor het ontzettend druk is nu. Iedere week werk ik wel een aantal uren over. En het puntje ‘ex’ blijft ook op de achtergrond spelen, al is er geen direct contact meer.
Onze gezamenlijke woning moet eindelijk verkocht worden, al ben ik bang dat dat niet zomaar gedaan is aangezien mijn ex liever niet mee wilt werken. Maar wellicht valt het mee.

Het huishouden, sporten (liefst 3 keer per week) en mijn betrokkenheid bij de oudervereniging op de school van Jonah zijn ook nog zaken waar ik mee bezig ben.
Andere hobby’s kom ik verder niet aan toe. Ik ben blij als ik om 21.30 naar bed kan. En vaak lig ik dan nog lang wakker, piekerend over het een of ander.
Oh ja, ik heb ook nog een man…

De laatste tijd voel ik mij steeds meer wankelen, eigenlijk sinds het slaapgebrek, en heb ik af en toe moeite om mij staande te houden. Maar hé, ik sta nog steeds!
Soms vraag ik mij dan ook af hoe anderen het allemaal combineren. Het lijkt bij anderen vaak zo makkelijk te gaan, maar is dat wel zo?
Gelukkig blijf ik volop genieten van mijn lieve kleine grappige doerakken en geven zij mij de kracht voor eigenlijk alles!