Jelske: De term een te kort tongriempje?
Na 42 weken zwangerschap kan ik je eindelijk zien, voelen, horen en besnuffelen! Wat ben je prachtig met je lieve kleine snoetje. Je opent jouw (nog) blauwe ogen en richt ze op mijn liefkozende klanken. Ik besnuffel je haren en voel je glibberige kleine lijfje op mijn buik liggen.
Bijna hulpeloos lijk je. Maar het tegenovergestelde is het geval. Je hebt een doel. Langzaam wurm jij jouw naakte lijfje richting jouw milkfactory. Na deze oneindige lange afstand (5cm 😉 ) gewurmd te hebben gaat langzaam jouw mondje open. Door dit intense moment, realiseer ik me nog niet wat voor een kleine hap jij neemt. Je begint te drinken en opeens herinner ik mij weer hoe pittig de borstvoeding de eerste 2 maanden waren bij mijn dochter.
Hij hapt goed aan en krijgt melk binnen. Hij zal nog wat moeten oefenen.
Wennen
“Ach, hij is net op deze wereld, mag hij ook even wennen aan zijn nieuwe manier van eten?” Waardoor ik er niet te veel aandacht aan besteed. De pijn begint in de loop van de dag toch de overhand te nemen. Ik wuif het in mijn gedachten weg, door het besef, dat er opnieuw een eigen gecreëerd wezentje aan mijn borst aan het lurken is. Lurken kan hij als de beste, dat viel ook de verpleging op.
Zo trots als ik ben op zijn drinking-skills, zoveel pijnlijker worden de voedingen. Ik herken de startende tepelproblemen en aangezien ik nog in het ziekenhuis lag, hoopte ik op wat tips van de verpleging. “Hij hapt goed aan en krijgt melk binnen. Hij zal nog wat moeten oefenen, “ luidde het antwoord. Zo eigenwijs als ik ben, startte ik toch preventief met smeren. Het wondermiddel Purelan Medela!
… Aangezien ik een jaar lang een gedreven melkfabriek runde…
Dan zie ik opnieuw dat kleine zuinige mondje, geen gretige hap. Ik observeer hem. Dan zie ik een blaartje op zijn lipje. Daarnaast laat hij de tepel vaak los, zuigt heel krachtig en krult zijn lippen niet naar buiten. Ik sla mijn borstvoedingsbijbel open .
Eigenlijk vind ik dit boek een must have voor alle vrouwen die (voor de eerste keer) borstvoeding geven, maar dat terzijde ;). Na het openslaan overleg ik met mijn kraamhulp. Aangezien ik een jaar lang een gedreven melkfabriek runde bij mijn dochter, kan ik denk ik wel zeggen dat ik niet helemaal meer een leek op dit gebied ben. Ik overleg met mijn kraamhulp en wij probeerden van alles uit. Van Madonna- en Rugbyhoudingen tot hamburgers vouwen, een Big Mac in mijn geval 😉
Helaas, hij bleef een zuinig mondje houden en ook de klachten hielden aan. Na een aantal dagen gedoe rondom die voedingen, kwam onze kundige kraamhulp met de term ‘een te kort tongriempje’. Hm, ik geloof dat we hem zijn tong nog niet hebben zien uitsteken, of ophoog zien bewegen richting het gehemelte bij een flinke huilbui… We checken zijn mondje en zien een prachtig hartvormige tong.
Klieven
Op naar het ziekenhuis. Hoewel het makkelijker gezegd is dan gedaan, 4 dagen na de bevalling, zijn we toch met zijn drieën gegaan. De lactatiedeskundige beaamde zijn te korte tongriempje en wilde tot klieven overgaan. Maar natuurlijk moest deze hormoonvolle kersverse moeder naar de toilet, en zoals iedere moeder onder ons weet, is dit niet zo gepiept, dus hoopte ik nog voordat het tongriempje gekliefd werd te gaan.
De lactatiedeskundige werd een beetje achterdochtig en vroeg: “Moet je echt of vlucht je even weg?” Zo’n bikkel als ik eigenlijk ben zo’n hoopje emotie was ik op dat moment. Mijn man bleef tijdens het klieven van zijn tongriempje bij hem. Dit is in een seconde gebeurt, doet geen pijn en geeft geen bloed… maar toch. Hormonen zullen we maar zeggen.
Het ziekenhuis gaf ons alle ruimte om hem zijn ‘nieuwe’ techniek uit te proberen. Opnieuw observeer ik hem, zijn mond gaat verder open, hapt en begint te drinken. Jeej, ik voel veel minder pijn! Zijn onderlipje krult prachtig naar buiten, ik hoor geen klakkend geluid meer en ja hoor… daar is hij… een prachtig roze glibberige tong!
Voor- en nadelen
Wij waren al bekend met het klieven van een tongriempje en hebben niet veel tijd nodig gehad om de voor- en nadelen af te wegen. De voordelen van het tongriempje klieven hebben vooral te maken met de borstvoeding op kort termijn, maar op langer termijn is dit uiteindelijk ook fijner.
- Minder problemen in spraak en articulatie
- Vanwege de bewegelijke tong een betere mondhygiëne
- Tong uitsteken (voor ijsjes en zoenen)
- Minder ademhalingsstoornissen door de tongpositie
Het enige nadeel is dat er eventuele infectie kan plaatsvinden in het wondje.
Is het opgelost?
Nog steeds waren er borstproblemen als het loslaten van de tepel, strakke bovenlip die niet naar buiten krulde, lipblaartje, bijten, krachtig zuigen, er ontstond een witte halve maan boven zijn bovenlip omdat de bloedtoevoer werd afgesloten om vacuüm te kunnen zuigen…
Nu blijkt dat te korte tongriempjes vaak samen gaan met een te strak lipbandje. Zo ook bij onze zoon. Hier lees je onze zoektocht, verbazing en of er eigenlijk wel informatie te vinden is over deze behandeling van het lipbandje? Lipbandje en tongriempje klieven ja of nee?
Hopelijk heeft hij straks ook profijt van de overige voordelen (met nadruk op punt 3, erg belangrijk 😉 )
Wie heeft er ook een ervaring met een te kort tongriempje?
Leestip
Zoektocht – Een te kort lipbandje laseren
Geef een reactie