Jelske: Hoe lastig als een vreemde jouw kindje beter kent!

De tranen biggelen over je wangen, opnieuw pak ik je op. Wiegend, dit keer. Ik loop door de kamer, hopend dat je met deze tactiek wel in slaap valt. Je handjes bij je oren, holle rug en het overduidelijke signaal ‘handjes in de ogen’. Na 5 maanden beginnen we jouw lichaamstaal wel een beetje kennen (denken we). Net als menig ander tot mijn grote ergernis. Vreemden die jou misschien 1x in jouw ieniemienie leventje hebben gezien tot mensen die jouw dagelijks 1 min zien. Grrr….

Dit is weer zo’n dag… ik zit er helemaal doorheen. Een TE korte nacht… oftewel GEEN nacht, met daarbij een super lange dag waarbij elke minuut een uur (of 2 😉 ) leek te duren. Dit terwijl je lieve kleine schattige baby maar blijft jammeren. Gelukkig komt dan zo’n heerlijke wandeling naar school als een geluksmomentje van de dag!

Ergens irriteert deze vrolijke lach mij, wetende van jouw slaaptekort.

Het jammeren wordt vele malen minder, maar slapen ho maar. Je lacht vrolijk naar alles wat je ziet. Je oogjes worden roder, nogmaals wrijf je in jouw ogen. Dan kijk je mij aan. Opnieuw gaan die mondhoeken tot het uiterste omhoog. Ergens irriteert deze vrolijke lach mij, wetende van jouw slaaptekort. Tegelijkertijd kan ik je niet weerstaan en wil je opeten…

Aangekomen op mijn bestemming, koekeloert de eerste ouder weer onder de kap. Alsof ik een soort erkenning nodig heb voor mijn vermoeide gevoel, leg ik uit dat hij niet wil slapen en moe is. ‘Aahh, valt wel mee, hij lacht nog hartstikke vrolijk’ is vervolgens de ‘erkenning’ die ik kreeg.

Ten eerste… lachen IS vrolijk! Ten tweede, fijn dat jij er de hele ochtend bij was, want een baby van 5 maanden heeft maar 2 uurtjes slaap per dag nodig begrijp ik?!
Zo moedig als ik ben, lach vriendelijk terug, want ook ik ben moe en chagrijnig en kan vreselijk goed lachen wanneer ik slaapgebrek heb.
“Opnieuw een nieuwsgierige blik in de kinderwagen.”

Na een minuut ben ik alles weer vergeten (slaaptekort kan dus ook in je voordeel werken) en wandel naar de winkel. Opnieuw een nieuwsgierige blik in de kinderwagen. “Wat een vrolijk jongetje. Hij heeft zeker net zijn middagdutje gehad.” Waarop ik antwoord, nou dat heeft hij dus niet. “Niets van te zien. Misschien wil hij gewoon spelen en moet hij meer uitgedaagd worden.” Misschien moet jij gewoon je mond dicht houden gaat door mijn gedachten.
Onze zoon van 5 maanden heeft bijna de lengte van een gemiddeld éénjarig kind, maar hij is toch echt nog een baby! Maar ach wat weet ik er van, na twee kinderen baren en elke dag hun voorzien van hun behoeften. Niets natuurlijk!

www.ZoLukkie.nl

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.