En toen stond Emmi naast haar ledikant…

kussen in ledikant

“Slaap lekker Emmi.” Aan alles voelde ik dat ze geen zin had om te gaan slapen. Wantrouwig liep ik haar kamer uit. Ik draaide me nog even om en zag haar ineens naast haar ledikant staan! Huh? Ik had haar toch echt in haar bedje gelegd…

Een groter bed

Al weken geleden merkte ik dat Emmi toe was aan een groter bed. Elke keer als we naar boven gingen, rende ze namelijk naar Aukjes bed om daar vervolgens lekker te gaan liggen. Zodra ze dan naar haar eigen bedje moest, was het mopperen en wilde ze eigenlijk niet gaan slapen. Omdat we het nog wat vroeg vonden, ze was toen nog geen twee, besloten we om het grote bed nog even uit te stellen.

Op zoek naar het perfecte bed

De laatste weken werd het alleen maar erger. Emmi wilde een deken in haar ledikant, ze wilde haar slaapzak uit en alles wees erop dat ze toe was aan een groot bed. Als het aan mij had gelegen, had ik er weken geleden dan ook meteen eentje gekocht, maar Maikel vindt het altijd erg leuk om internet af te speuren op zoek naar de leukste, mooiste en goedkoopste dingen, dus zo zocht hij ook naar het perfecte bed.

Een bed laten maken

Weken gingen voorbij en nog steeds had Emmi geen bed. Of nou ja, Emmi zou Aukjes bed krijgen en dan zouden we voor Aukje een nieuw bed kopen. Steeds als ik ernaar vroeg dan kreeg ik een vaag antwoord. Mijn geduld begon aardig op te raken, totdat deze week de knoop door werd gehakt, we zouden een bed laten maken. Dat duurde vier weken, dus ik moest helaas toch nog even geduld hebben. Maar eerlijk gezegd was ik allang blij dat er eindelijk actie werd ondernomen.

En toen gebeurde het

Maar helaas, waar ik dus al een paar weken bang voor was, gebeurde afgelopen week. Emmi stond ineens naast haar ledikant. Vraag me niet hoe, want ik heb het niet gezien, maar ze is dus uit haar ledikant geklommen. Dit keer ging het gelukkig goed, maar een volgende keer misschien niet en dan ligt ze op de grond. En aangezien we dat met Aukje al eens mee hebben gemaakt, wil ik dat dus voorkomen. Natuurlijk durfde ik haar die avond niet meer terug te leggen in haar ledikant. Dus na een poging om haar op een matras op de grond te laten slapen pakte ik uiteindelijk het campingbedje erbij. Dat ging gelukkig goed.

En nu?

Die avond keek ik angstvallig vaak op de babyfoon en zei ik tegen Maikel dat er toch echt nu een bed moest komen. Gelukkig was hij het met mij eens (hij was vast bang dat hij zelf anders naar de bank moest verhuizen omdat ik Emmi dan lekker bij mij in bed zou leggen 😉 ) en ineens kon het allemaal wel een stuk sneller. Een dag later stond Aukjes bed op de kamer van Emmi en stond er een tijdelijk logeerbed op Aukjes kamer. En over twee dagen kunnen we het nieuwe bed van Aukje ophalen. Als er paniek is dan kan het gelukkig wel allemaal wat sneller 😉

En dan ga ik nu even zachtjes in een hoekje zitten huilen, want nu mijn baby in een groot bed ligt is ze echt geen baby meer en gaan we de hele babykamer weg doen. Snik. En dat is stiekem toch wel een dingetje hoor…

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.