Je kind aan een vreemde toevertrouwen

“Zal ik even bij haar blijven zitten?” De vrouw keek me behulpzaam aan. Ze zag er vriendelijk uit en volgens mij was ze zelf ook met haar gezin in het zwembad. Maar nog voordat ik erover na kon denken gaf Emmi het antwoord al…

Vorige week waren we een weekje weg. We zaten in Center Parcs het Heijderbos en tijdens een van onze vele zwemuitjes moest ik plassen. Maikel was met Aukje bij de grote glijbaan, dus Emmi en ik waren met z’n tweetjes. Toen ik tegen Emmi zei dat ik moest plassen liet ze duidelijk merken dat ze niet mee wilde. Op dat moment bood de lieve dame naast ons haar hulp aan. Ze vroeg aan Emmi of ze bij haar zou blijven zitten maar Emmi wilde er niks van weten. Met twee armen in de lucht keek ze me aan: “Mama mee?”.

Ik lachte naar de vrouw naast me, bedankte haar voor haar aanbod en verdween met Emmi naar de wc. Niet veel later gebeurde er bijna hetzelfde. De omstandigheden waren anders, maar ik zag er blijkbaar uit alsof ik wel wat hulp kon gebruiken en een andere vrouw kwam naar me toe. Ze vroeg me of ze ergens mee kon helpen, of ze misschien even bij Emmi moest blijven en legde uit dat ze met kinderen werkt. Super lief! Maar wederom liet Emmi merken dat ze liever bij mij bleef.

Ik vroeg aan de vrouw of ze dan even op mijn spullen wilde letten, want mijn telefoon, portemonnee en camera lagen op tafel. Dat wilde ze wel en toen ik terug kwam zat ze inderdaad netjes naast mijn spullen te wachten. Het eerste wat ik dacht was dat iedereen die dag zo ontzettend lief en behulpzaam was. Onderweg naar huis bedacht ik me dat ik misschien ook wel te goed van vertrouwen was geweest?

Nou zaten we in het zwembad van Center Parcs, bomvol met gezinnen, veelal mensen met jonge kinderen dus zou het vast allemaal wel meevallen. Maar wat nou als in een andere omgeving, iemand zijn hulp aan zou bieden, zou ik dat dan aannemen? Als ik bijvoorbeeld in een (binnen)speeltuin ben, op een terras zit of in een lunchzaak. Zou ik dan een vreemde op mijn kind laten passen zodat ik even naar het toilet kan? Of op mijn spullen, terwijl ik Emmi moet verschonen bijvoorbeeld?

Ik moet eerlijk zeggen dat ondanks dat beide vrouwen hun hulp zo ontzettend vriendelijk aanboden en ze er erg lief en betrouwbaar uitzagen, ik stiekem wel blij was dat Emmi zelf meteen aangaf liever met mij mee te gaan. Want hoewel ik het achterlaten van mijn spullen geen probleem vond, is mijn dochter dan toch net even een ander verhaal 😉

Zou jij het doen? Je kind voor korte tijd bij een vreemde achter laten?