Lief, gemeen kind…

Ik gris Emmi uit de zandbak en terwijl ik naar het bankje loop zie ik al hoe laat het is. In haar haren, haar shirt, haar broek en zelfs in haar luier. Overal zit zand. En dat allemaal omdat dat ene kind dacht dat ze een zandmolentje was…

Lief kind,

Gisteren was je fijn in de speeltuin aan het spelen. Je gebruikte de glijbaan als zandtafel en maakte hoopjes zand. De meeste kinderen vonden dat niet zo fijn, want zij moesten steeds door het zand heen glijden, maar jij had dat niet in de gaten, want je bleef onverstoord doorgaan. Er was dan ook niemand die jou erop wees en hoewel ik er even aan heb gedacht, vond ik dat het niet mijn taak was. Mijn kinderen hadden er immers niet echt last van, wat zand aan hun broek kunnen ze nog wel handelen.

Toen was er een moment waarop je gezellig met mijn dochtertje ging spelen. Althans, daar leek het even op. Maar al snel bleek het niet zo gezellig te zijn als ik dacht. Je besloot mijn dochtertje als zandmolentje te gebruiken en gooide zo een hoopje zand op haar hoofd. Helaas, het zand liep niet door en verdween aan alle kanten, in haar haar, shirt, broek en luier.

Op het moment dat ik opstond om er iets van te zeggen stond jouw papa ook op. Hij zei dat je dat niet mocht doen. Daar was ik het helemaal mee eens, maar ik denk dat ik het iets minder vriendelijk had verwoord. Gelukkig maar dat hij me voor was, want jij kan er eigenlijk ook helemaal niks aan doen. Jij hebt misschien wel nooit geleerd dat je kindjes niet als zandmolentjes mag gebruiken. En het feit dat je geen sorry hoefde te zeggen, vond ik ook wel jammer. Als je iets doet wat een ander niet fijn vindt, dan zeg je daarna toch altijd even sorry?

Maar goed. Ik vond jou op dat moment dus eigenlijk niet meer zo’n lief kind. Gelukkig heb ik dat niet gezegd. Ik hield het voor me en mopperde tegen mezelf. En daarna bedacht ik me dat je vast een ontzettend leuk en lief kind bent, dat gewoon iets beter in de gaten gehouden moet worden. En ik dacht nog 20 andere dingen over opvoeding enzo die ik maar niet hardop uitspreek want je weet nooit hoe de vork in de steel zit. Maar je mag best weten dat ik gisteren een beetje boos was. En zeg maar gerust tegen je papa dat je de volgende keer even sorry wilt zeggen, want eerlijk is eerlijk, als je dat had gedaan dan was ik vast minder boos geweest.

Groetjes, de moeder van het kindje dat je gisteren als zandmolentje gebruikte