Schoencadeautjes of snoepgoed?

Voordat ik kinderen had wist ik het zeker (zoals ik zoveel dingen beter wist voordat ik kinderen had 😉 ) cadeautjes zijn voor pakjesavond en in hun schoen krijgen ze alleen snoepgoed. Inmiddels denk ik er iets anders over…

Toen ik nog een klein ukkie was, mocht ik in de Sinterklaasperiode twee keer per week mijn schoen zetten. We maakten een tekening, zetten een bakje water neer, zongen wat liedjes en de volgende ochtend lag er een verrassing ons onze schoen. Eigenlijk was dat altijd iets van snoepgoed, chocoladesigaretjes (toen was dat nog heel gewoon), chocolademuntjes, een chocoladeletter of een zakje pepernoten. En wat waren daar blij mee!

En toen werd ik zelf moeder. Ik vond twee keer per week schoen zetten ook een mooi aantal en omdat ik toen nog iets georganiseerder was dan nu, telde ik ruim van tevoren alvast bij elkaar op hoeveel snoepdingen ik dan zou moeten kopen. Dat was best veel snoep! Zeker in het begin kregen de kinderen echt niet zoveel snoep en tegenwoordig is Aukje ook gewoon niet zo’n enorme snoepkont. Als ze elke keer alleen maar snoepgoed zouden krijgen, dan hebben ze dat tegen Pasen nog niet op.

Daarom besloot ik om het om en om te doen. De ene keer iets te snoepen, de andere keer een klein cadeautje. Met de nadruk op klein, want de grotere cadeaus vind ik nog steeds op pakjesavond thuishoren. In het begin wilde ik onder een euro blijven, maar omdat ik ook geen troep wil geven heb ik er geen bedrag aan gebonden, maar gewoon een kleinigheidje. Zo kregen ze dit jaar al scratch art (van die kraskaarten die helemaal zwart zijn, als je daar dan overheen krast komen er mooie kleurtjes tevoorschijn) en liggen er nog twee geheimschrift pennen te wachten (doorzichtige inkt en met een klein lampje in de dop waarmee je de tekst zichtbaar maakt). En de rest van de cadeaus krijgen ze 5 december.

Ben jij team snoepgoed, cadeautjes of beiden, als het om de schoen gaat?