Het leed dat koekjes bakken heet

“Ga je mee koekjes bakken?” Enthousiast knikte ze ja en dus stapte ik met twee hyperactieve meisjes in de auto. Op weg naar huis om samen koekjes te gaan bakken. Al kreeg ik daar snel spijt van…

Aukje is dol op bakken dus we staan dan ook regelmatig samen in de keuken. Meestal maken we cakejes, gewoon met zo’n kant en klaar pakket waar je nog maar weinig zelf aan toe hoeft te voegen, ideaal. Even mixen, Aukje doet het beslag in de vormpjes, even de oven in, af laten koelen en versieren maar. Dan komt het leukste gedeelte, het opeten van de cakejes. Aukje deelt ze gelukkig ook graag uit aan iedereen die op dat moment aan het werk is op de Hoeve. Ideaal, want zo hoeven we er zelf geen twaalf op te eten haha.

Maar goed, dit keer wilde Aukje dus koekjes bakken dus ik had koekmix gekocht. Al snel bleek waarom ze koekjes wilde, dit deeg moet je namelijk met je hand kneden en dat vonden beide dames natuurlijk geweldig. Al snel zat alles onder het meel en de deegkruimels. Ik waande me ondertussen een heuse supermama want Emmi kreeg de kruimels in haar vizier en maakte aanstalten om ze op te gaan eten. Om te voorkomen dat ze door het deeg heen zou kruipen en zo het hele huis van een laagje deeg zou voorzien, deed ik dus heel hard mijn best om de vloer zo schoon mogelijk te houden. Hoewel dit al een onmogelijke klus an sich was, vond Emmi het ook wel grappig om ondertussen richting de oven te kruipen (die dus aan stond) en daarna was de servieskast aan de beurt. Steeds als ik Emmi net had gered van een verbranding of serviesscherven (nee wees gerust, zover is het niet gekomen) had een van de andere dames mijn hulp nodig. Want het deeg kruimelde zo.

Ik plantte Emmi in de kinderstoel en wilde de meiden helpen, maar ook dat werd niet gewaardeerd. Ze konden het best zelf. Inmiddels lagen er overal kruimels en van echt koekjes was nog geen sprake, maar goed. Ik besloot om alles los te laten, ze mochten alles zelf doen en ik zou me nergens mee bemoeien. Maar al snel bleek dat dat ook niet helemaal handig was. Aukje besloot namelijk dat ze minikoekjes wilde maken. Het gevolg na het bakken, zwarte minikoekjes… Oeps! Gelukkig waren de grotere exemplaren wel wat beter gelukt, al waren ze ook wel wat te donker. De meiden hebben zich in ieder geval vermaakt en dat is het belangrijkste. En ik? Ik heb geleerd dat we de volgende keer gewoon weer cakejes bakken!

Volg je mij al op Pinterest, Instagram,
Facebook, Twitter en Bloglovin?