Een elektrische mamafiets *

elektrische mamafiets“Mama, zullen we gaan fietsen?” Aukje is dol op fietsen en ik heb werkelijk geen idee van wie ze dat heeft. Ik vind het vreselijk, ik trap mezelf een ongeluk met twee kinderen op de fiets, kom vervolgens bekaf en bezweet aan op de plaats van bestemming en tegen de tijd dat ik mezelf weer bij elkaar heb geraapt kunnen we weer terug. Vreselijk! Maar ik heb er een oplossing voor gevonden. Zo wordt fietsen weer een feestje, zelfs voor mij!

Een goed excuus

Al weken staat mijn fiets in de schuur. Ongebruikt. De reden daarvan is simpel, de band is kapot en ik heb nog niet de moeite genomen om ermee naar de fietsenmaker te gaan. Stiekem vind ik dat ook helemaal niet zo erg, dat mijn fiets kapot is. Nu heb ik namelijk een geldige reden om niet te hoeven fietsen, het kan gewoon niet. Maar zowel Aukje als Emmi vinden fietsen wel leuk, dus eigenlijk is het niet helemaal eerlijk van mij. En voor Aukje is het juist goed om veel te fietsen, zodat ze steeds zekerder wordt op de weg en ze nog beter kan leren fietsen.

Liever de auto

Ik vind fietsen vreselijk, altijd al gevonden. Als puber fietste ik overal naartoe, maar de max was volgens mij wel een half uur fietsen hoor. Veel verder dan dat ging ik niet. Toen ik 18 werd haalde ik mijn rijbewijs en sindsdien heb ik de fiets nog nauwelijks aangeraakt. Ik sport niet, dus heb de conditie van een visstick en dat merk ik tijdens het fietsen. En natuurlijk helpt moeder Natuur ook niet mee, want altijd heb ik tegenwind als ik op de fiets zit. Ja echt AL-TIJD. En dan heb ik ook nog het geluk dat er altijd wel één of twee meisjes bij me zitten, wat het allemaal niet veel makkelijker maakt, dus bij mij is de keuze voor de auto altijd snel gemaakt.

Een elektrische fiets? Op mijn leeftijd?

Maar nou zat ik laatst met een vriendin te kletsen en zij vertelde me dat ze een elektrische fiets ging kopen. Ik moet toegeven dat ik eerst moest lachen. Een elektrische fiets is toch voor oudere mensen (sorry zus)? En 33 is nou niet bepaald oud te noemen. Eerder een jonge blom, toch? 😉 En jonge blommen hoeven niet elektrisch te fietsen, zij kunnen prima zelf trappen. Ze moest lachen en vertelde dat ze er eerst precies hetzelfde over dacht, totdat ze het eens had geprobeerd. Het was geweldig! Je begrijpt natuurlijk dat mijn nieuwsgierigheid was gewekt, want wellicht zou het de relatie van mij en mijn fiets ook wel ten goede komen?

Ik ben om, ik wil hem!

Die avond snuffelde ik stiekem rond op internet. Er ging een wereld voor me open! Ik ontdekte dat er zoveel verschillende soorten elektrische fietsen zijn, zoals een elektrische mountainbike, een elektrische stadsfiets, een elektrische transportfiets of zelfs een elektrische mamafiets. Hee kijk, die laatste categorie moest ik hebben! Een mamafiets, dus geen oude-vrouwen-fiets (nogmaals sorry zus). Een elektrische fiets waar een kinderzitje achterop kan, en waarbij je dus trapondersteuning krijgt. Je begrijpt, dit wil deze luie moeder! Gelukkig ben ik morgen jarig, dus kan ik mezelf mooi trakteren op een verjaardagscadeautje. En als je dan binnenkort iemand voorbij ziet flitsen, dan zou het zomaar kunnen dat ik dat ben. Want je begrijpt dat ik dan natuurlijk alles op de fiets ga doen voortaan… 😉

Volg je mij al op PinterestInstagram,
Facebook, Twitter en Bloglovin?

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.