Het rapport, voor de leuk of voor de info?

rapport

Het is weer bijna rapportentijd! De meeste kinderen krijgen zo rond deze periode een eerste of tweede rapport mee naar huis. Maar wat hoort er nou eigenlijk allemaal op een rapport te staan? Nuttige (en kritische) info of alleen maar leuke opmerkingen?

Het rapport, voor veel kinderen (en ouders) is het nogal een dingetje. De ene ouder vindt dat een rapport leuk moet zijn, omdat je kind er toch mee naar opa en oma gaat, de andere ouder vindt dat het rapport juist alle info moet bevatten, zodat je een duidelijk beeld krijgt van de vorderingen van het kind. Ik heb een keer een pittige discussie met een ouder gehad over het onderwerp en we kwamen er niet uit samen. Wat is nou eigenlijk het beste?

Stel je voor dat er op rapporten voortaan alleen nog maar positieve dingen mogen staan, dan vergt dat naast een heleboel creativiteit van de leerkracht, ook een ontzettend lang rapportgesprek achteraf. Creativiteit, niet omdat het moeilijk is om iets positiefs over een kind te zeggen, maar het is wel moeilijk om alléén maar positieve dingen te zeggen. Bij alle vakgebieden en bij alle kinderen. En een lang oudergesprek om alsnog uit te leggen dat je wel op hebt geschreven dat het kind altijd vrolijk binnen komt, maar in werkelijkheid altijd tijdens de rekenles zit te huilen omdat hij het zo moeilijk vindt bijvoorbeeld.

Het klinkt misschien leuk, alleen maar positieve rapporten, maar wie hou je dan voor de gek? Op een rapport moet toch realistische informatie staan? Uiteraard wel zo beschreven dat het toch een beetje fijn leest, zowel voor de ouders als voor het kind zelf natuurlijk, maar als een kind tijdens alle lessen bijvoorbeeld blijft kletsen en daardoor niet oplet tijdens de uitleg en dus niet weet wat hij moet doen, dan wil je dat toch ook weten als ouder? En natuurlijk kan dat tijdens het rapportgesprek worden besproken, maar wat je in die tien minuten bespreekt, vergeten veel ouders vaak weer na een paar weken. Als je dan na een jaar de rapporten terugkijkt dan is het ook net of het altijd een voorbeeldige leerling is geweest die heel erg goed luisterde en gemakkelijk kon leren. Een beetje vreemd lijkt me. En daarnaast wil je als ouder in een rapport toch ook de werkelijkheid lezen, en niet een mooier droombeeld want daar schiet je (en niet te vergeten het kind) uiteindelijk toch helemaal niks mee op?

Wat vind jij? Moet een rapport nuttige (en dus ook kritische) informatie bevatten of alleen maar leuke info?

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.