34 weken zwanger: ziek van het draaien?

Wat heb ik veel te vertellen deze week! Vandaag ben ik 34 weken zwanger en we hadden afgelopen maandag een afspraak bij de verloskundige. Daar moest ik even iets langer op de tafel blijven liggen dan normaal…

Tijdens mijn laatste bezoek aan de verloskundige lag onze baby in stuit. In de vier weken daarna voelde ik de baby zoveel bovenin mijn buik bewegen, dat ik er zelf eigenlijk wel van overtuigd was dat de baby inmiddels weer gedraaid was en dus goed lag. Tot afgelopen zondag… Ik werd wakker en voelde me enorm beroerd. Ik ben echt nooit ziek, dus dit was ik niet gewend. Maikel zette een emmer bij me neer en de hele dag kon ik weinig anders dan op de bank liggen en slapen.

Toen ik maandag wakker werd voelde ik me gelukkig een heel stuk beter! Alleen voelde ik de baby een stuk minder, en toen ik er eens goed over nadacht voelde ik haar zondag ook niet veel. Hmmm… Maar goed dat er die dag een bezoekje aan de verloskundige op de planning stond, konden we even alles laten checken.

Charlotte zou Charlotte niet zijn als ik niet even een uitgebreide douche zou nemen voor het bezoekje. Inclusief groot onderhoud 😉 voor het geval dat… Maar dat had ik beter niet kunnen doen. Toen ik onder de douche uitkwam werd ik duizelig. En niet een beetje, nee echt zo duizelig dat ik bijna flauw zou vallen. Bij nader inzien dus niet zo verstandig om zo lang te douchen met een lage bloeddruk, maar goed. Na een kop bouillon en een half uurtje rust ging het wat beter en konden we naar de verloskundige.

Eenmaal daar deed ik mijn verhaal. Omdat ik zondag wel zo beroerd was geweest, maar niet had hoeven spugen, waarschijnlijk geen koorts had (ik heb niet gemeten) en ik er zelf zo van overtuigd was dat de baby de afgelopen weken wel goed heeft gelegen, dacht de verloskundige dat ik best wel eens zo beroerd kon zijn van het draaien van de baby. Dat zou ook het mindere gevoel verklaren, want met haar armen boven kan ze natuurlijk veel minder kracht zetten dan met haar benen boven. Voor de zekerheid keek ze even met een korte echo en ja hoor, mini lag weer in stuit…

Toen de verloskundige nog even naar het hartje wilde luisteren werd ik weer duizelig. Wat blijkt, als ik op mijn rug lig, dan knellen mijn bloedvaten af door mijn enorme buik haha. Dus hop, op mijn zij en gelukkig trok het toen snel bij. Eenmaaal weer overeind besproken we even wat er allemaal mogelijk is de komende weken. De kans dat de baby nog uit zichzelf draait is er gewoon, dus volgende week hebben we een echo om te kijken hoe ze er dan bij ligt. Ligt ze dan niet goed, dan moeten we gaan nadenken over een draaipoging. Maar heel eerlijk, wil ik daar nu nog gewoon even niet aan denken hoor.

En wat ik nu zo vreemd vind is dat ik de afgelopen drie dagen weer enorm veel beweging voel bovenin mijn buik. Dus of ik zit er enorm naast, of de baby heeft zich alweer terug gedraaid. En als dat het geval is dan hoop ik dat ze ook maar meteen even wil indalen, dan hoef ik me geen zorgen meer te maken dat ze weer in stuit draait haha (want ik heb me nu toch wel een beetje ingesteld op een rustige thuisbevalling waarbij ik zelf de baby aan kan pakken…)

Duim je met me mee?

Volg je mij al op Instagram, Facebook, Twitter en Bloglovin?