Als ik het niet zie, dan ziet mama het misschien ook niet…

“Emmi, waar ben je?” Ik doorzoek de benedenverdieping en ik zie Emmi uit een kamer komen waar ze niks te zoeken heeft. Ik til haar op en loop samen met haar de kamer in. Emmi slaat alvast haar handen voor haar ogen, in de hoop dat ook ik daardoor niks meer zie…

Samen lopen we de waskamer in, een kamer waar ik de was ophang, waar strijkgoed hangt en op het moment ook heel veel rommel ligt. Rommel is natuurlijk mega interessant voor nieuwsgierige kinderen, dus Emmi had van de rommel een nog grotere rommel gemaakt. Maar het was zo ontzettend grappig, hoe ze met haar handen voor haar ogen zat in de hoop dat ik dan ook niks zou zien, dat ik alleen maar kon lachen. Moet ik mijn rommel ook maar wat beter opruimen, toch?

Maar dat was niet de eerste keer

“Mam! Emmi heeft iets gedaan!” Snel loop ik de kamer in en ik vraag aan Aukje was er is gebeurd. Haar antwoord is dat Emmi tijdens het spelen tegen de kerstboom aan is gekomen en dat er daarom een kerstbal kapot op de grond ligt. Terwijl Aukje aan het uitleggen is zoek ik naar Emmi, ik kan haar namelijk niet vinden. Als ik aan Aukje vraag waar Emmi dan nu is, wijst ze naar de tafel.

Te grappig om boos te worden

Ik buk en dan zie ik haar liggen, op de zittingen van twee stoelen, met haar handen voor haar ogen. Ik begin hardop te lachen, het was ook zo’n grappig gezicht. Als Aukje niks had gezegd dan had ik haar echt niet zien liggen daar onder de tafel. Ik zeg tegen Emmi dat het niet erg is dat er een kerstbal kapot is, omdat het per ongeluk is gebeurd. Ineens hoor ik “Oh!” en komt mijn peuter onder de tafel vandaan. Het was zo’n grappig tafereel dat ik ondertussen bijna dubbel lag van het lachen.

Als ik het niet zie…

Het arme kind dacht waarschijnlijk dat ik boos zou worden en had zich dus bij voorbaat al verstopt. Nou vind ik een kerstbal die kapot is gevallen, per ongeluk ook nog eens, echt totaal geen reden om boos te worden, dus toen ze dat doorhad durfde ze zichzelf weer te laten zien haha. Maar ik vind het zo grappig hoe ze dus steeds haar handen voor haar gezicht slaat als ze iets, al dan niet per ongeluk, heeft gedaan. Zo van ‘als ik het niet zie dan ziet mama het misschien ook niet.’ Was het soms maar zo simpel… 😉