Is “dank je wel” teveel gevraagd?

20160911_094804-800x600“Dank je mama”. Steeds vaker krijg ik dit als antwoord als ik Aukje iets aangeef. En dan straal ik van trots! Want als juf weet ik als geen ander dan “dank je wel” helemaal niet zo vanzelfsprekend is…

Ongeveer vijfentwintig verjaardagen vieren we per schooljaar in de klas. En er wordt dus vijfentwintig keer getrakteerd. En dat vindt iedereen maar heel vanzelfsprekend. Er is bijna geen één kind dat uit zichzelf de jarige job bedankt voor zijn traktatie. Best wel vreemd eigenlijk, want je krijgt iets, dan zeg je toch dank je wel?

Ook als ik eens een keer iets lekkers uitdeel, omdat we toevallig het woord “koek” leren of gewoon omdat ik dat zelf leuk vind, dan hoor ik misschien twee keer spontaan een kind dank je wel zeggen. Twee kinderen van de gemiddeld vijfentwintig! Dat vind ik ontzettend weinig. En dan merk je dus eigenlijk hoe verwend de kinderen van tegenwoordig zijn. Ze vinden het maar heel normaal dat ze iets krijgen.

Voor Aukje geldt precies hetzelfde hoor. Ik heb de vervelende eigenschap om veel te veel voor Aukje te kopen, dus dat is voor mij ook echt nog een leerpuntje. Maar als Aukje aan mij vraagt of ik haar koffertje open wil maken, dan bedankt ze me als ik dat heb gedaan. En als ik Aukje iets lekkers geef, dan zegt ze “dank je mama”. En dan ben ik trots! Alleen nu nog hopen dat ze dat de komende jaren zo blijft doen…

Zegt jouw kind uit zichzelf dank je wel?

Liefs Charlotte

Volg je mij al op Instagram, Facebook, Twitter en Bloglovin?

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.