De informatieavond op school

informatieavond“Ik ben even naar de informatieavond.” Ik trok de deur achter me dicht en vertrok naar school. Voor de eerste keer als ouder naar een informatieavond, in plaats van als juf. En ik kan alvast verklappen dat dat heel anders is…

Een beetje onwennig liep ik de school binnen maar al snel zag ik een paar bekenden waar ik bij aansloot. Op het schoolplein was een soort markt ingericht met allerlei tafels vol informatie. Denk aan een tafel over bewegend leren, spelend leren, programmeren, rots en water training, muziek, de zorg binnen de school en nog veel meer. Natuurlijk hadden ook alle leerjaren een eigen tafel en stonden er overal leerkrachten bij om alle ouders van informatie te voorzien.

Ik liep langs alle tafels en betrapte mezelf erop dat ik redelijk snel liep. Dat ik de tafels van de groepen 3 tot en met 8 niet hoefde te bestuderen leek me duidelijk, dat komt over een paar jaar wel. Maar alle andere tafels waren in principe hartstikke interessant. Maar ik ben natuurlijk nog niet zo heel lang uit het onderwijs en dus kwam alles me gewoon ontzettend bekend voor.  Natuurlijk heb ik even op een balance board gestaan om te ervaren hoe dat is, heb ik even gepraat over de doorstroom van groep 2 naar groep 3 en over het gebruik van kleine letters en van hoofdletters. Maar de rest was niet nieuw voor mij en ik betrapte mezelf erop dat ik vooral als juf overal naar keek, in plaats van als moeder.

Toen was het tijd om naar de klas te gaan. In de klas was de juf en er waren nog een paar andere ouders. Leuk om de klas eens rustig te bekijken. Een fijne, rustige en opgeruimde klas, ik hou ervan. Ik keek naar de lettermuur, de werkjes, de verjaardagstaart en de kring. Ondertussen kletste de juf met wat ouders. Mijn gedachten dwaalden af, naar mijn eigen informatieavonden. Avonden waarop er altijd ouders zijn die vragen hoe het met hun kind gaat (als iedereen dat vraagt dan kan de juf om 22.00 uur nog niet naar huis), er altijd ouders zijn die de juf claimen (om het maar even heel bot te zeggen), er altijd ouders zijn die op de achtergrond blijven en het altijd dezelfde ouders zijn die schitteren door afwezigheid.

Aan het einde van de avond ging ik naar huis. Ik was niks wijzer geworden, behalve dan het besef dat ik alles nog steeds vergelijk met mezelf, van toen ik nog juf was. En dat ik constant terug denk aan de verschillende ouders uit mijn klassen. Want “als ik maar niet zo’n ouder word die…”. Ben benieuwd wanneer ik dat gevoel eens los kan laten…

Volg je mij al op PinterestInstagram,
Facebook, Twitter en Bloglovin?

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.