Door de Corona teststraat

corona teststraat

Maandagochtend, de eerste dag van de zomervakantie. Ik word wakker met een lichte keelpijn. Niets vreemds, ik heb zo vaak keelpijn. In de loop van de dag kwam daar een verstopte neus bij en het feest was compleet…

De volgende ochtend werd ik wakker met een hoofd vol snot. Je weet wel, zo’n zwaar hoofd, verstopte neus, klassieke verkoudheid. Maar ja, nu mag je ineens nergens meer naartoe als je verkouden bent. En de zomervakantie was net begonnen. Wat nou als die verkoudheid twee weken aan zou houden? Ik besloot om daar niet op te wachten en belde de Corona testlijn.

De volgende dag kon ik meteen om half 9 terecht. Toen ik aan kwam rijden stonden er slechts een paar auto’s voor me. Na een paar minuutjes was ik bijna aan de beurt. Ik mocht in de auto blijven zitten en een dame met een mondkapje vroeg of ik mijn BSN nummer bij de hand wilde houden, en de scancode uit de mail. Toen mocht ik doorrijden.

Daar stonden twee andere dames op me te wachten. Eentje stond achter de tafel om steeds alles aan te geven, op te ruimen en te ontsmetten en de ander nam de testen af. Beide dames waren goed beschermd, handschoenen, schort, mondkapje en nog een plastic scherm. De dame die het dichtst bij mij stond vroeg om de code en mijn BSN nummer en na controle kon ze beginnen.

corona teststraat

Ze vertelde eerst wat ze ging doen, een test bij mijn neus en eentje bij mijn keel. Ik moest mijn mond openen en er ging een enorme wattenstaaf zo ver achterin mijn keel dat ik niet kon stoppen met kokhalzen. Ik was hier al vooolr gewaarschuwd door de dame, maar ik kon het niet helpen, uit reflex trok ik mijn hoofd weg. Tweede poging. Dit keer moest ik ook A zeggen. Hoe dan?! Met een wattenstaafje achter tegen je huig aan kan je geen A zeggen hoor. Maar goed, flink wat smerige geluiden, gekokhals en reflexbewegingen verder was ze klaar.

Door naar de neus. Dit keer mocht ik vooruit blijven kijken met mijn hoofd achter tegen mijn hoofdsteun aan. Een volgend wattenstaafachtig ding kwam tevoorschijn en probeerde wederom mijn huig aan te raken, alleen dit keer via mijn neus. De tranen sprongen in mijn ogen, wat een vervelend gevoel! Gelukkig was het hierna klaar en kon ik weer naar huis. Binnen 48 uur zou ik een telefoontje krijgen met de uitslag.

Optimist als ik ben zat ik de hele dag klaar voor het telefoontje, wat natuurlijk pas gistermiddag rond 16 uur kwam. Ik vond het eigenlijk helemaal niet spannend maar hoe langer ik moest wachten, hoe spannender ik het vond. Uiteindelijk kwam dan het verlossende telefoontje, de uitslag was negatief! Geen Corona 🙂

Ik ging er ook eigenlijk niet vanuit dat ik het wel zou hebben, maar nu durf ik in ieder geval weer naar buiten met de meisjes. Want weken in quarantaine zitten tijdens de zomervakantie, daar zit natuurlijk niemand op te wachten.

Heb jij ook al een Coronatest laten doen en zo ja, hoe vond jij hem?

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.