Als doorslapen ineens niet meer vanzelfsprekend is

doorslapenGisteren zei ik al dat Aukje tegenwoordig bang is om te gaan slapen. We moeten bij haar blijven totdat ze slaapt. Maar dit is niet het enige, ook het doorslapen is ineens niet meer zo vanzelfsprekend. Aukje wordt midden in de nacht in paniek wakker en dat soms wel vijf keer per nacht…

Het is begonnen in die week dat het zo heet was (jaja, we hebben al één hete week gehad deze zomer 😉 ). Midden in de nacht begon Aukje ineens te huilen. Omdat dat bijna nooit voorkomt, gingen we er meteen naartoe. Aukje was aan het zweten en omdat het dus ook ontzettend warm was vonden wij het niet vreemd. We trokken haar romper uit, haalden haar dekbed uit de overtrek en legden Aukje weer terug. Maar Aukje was het hier niet zo mee eens. Toen ik bij haar bleef, ging ze uiteindelijk toch weer slapen, om na een uur weer huilend wakker te worden. We gaven de warmte de schuld en kwamen zo de nacht wel door.

De volgende nacht was het weer hetzelfde verhaal. Nadat we er een paar keer uit waren geweest hebben we Aukje, geheel tegen onze principes in, bij ons in bed gelegd. Ze kroop veilig tegen me aan en sliep vervolgens als een roosje. Omdat we zoiets in december ook al eens hadden gehad, ging ik er vanuit dat het ook dit keer wel snel over zou zijn, maar ook de derde nacht werd Aukje weer in paniek wakker. We besloten daarom om Aukjes oude ledikant naast ons bed te schuiven, zodat Aukje de nacht wel bij ons kon doorbrengen, maar niet in ons bed. Wederom sliep Aukje als een roosje en leek er dus niks meer aan de hand te zijn.

Wonder boven wonder legden we Aukje de vierde nacht in haar bed en sliep ze de hele nacht door. Fijn! Ik dacht nog dat we er dus vanaf waren, maar niets was minder waar… Inmiddels heeft Aukje nog één keer een halve nacht in ons bed doorgebracht en zijn we om ons heen wat gaan rondvragen bij andere ouders,, en wat blijkt, bijna alle ouders die wij gesproken hebben herkenden het probleem. Het schijnt een fase te zijn en het enige wat je kan doen is laten zien dat je er bent voor je kind… Dat doen we dus dan ook maar, dat en heel hard hopen dat deze fase snel weer voorbij is. Want mijn nachten zijn me toch wel heilig hoor!

Zou jij je kind laten huilen in dit geval of, net zoals wij, je kind blijven troosten, keer op keer?

Liefs Charlotte

Volg je mij al op Instagram, Facebook, Twitter en Bloglovin?

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.