Ik geef toe, ik kan het niet alleen…

Ik vind het moeilijk om toe te geven, maar vandaag doe ik het toch. Ik kan het niet alleen… Ik krijg het niet voor elkaar om alles draaiende te houden, om alle ballen in de lucht te houden en dus ga ik toch maar op zoek naar hulp…

Heel vaak krijg ik reacties van lezers dat het zo knap is hoe ik het allemaal combineer, een gezin, werken, een bedrijf aan huis en een blog. En dat het zo knap is dat ik twee weken na de geboorte alweer koekjes aan het bakken was met Aukje. Dat ik het allemaal zo goed op de rit heb. Nou is dat eigenlijk niet helemaal waar… Daarmee wil ik trouwens niet zeggen dat ik dingen verberg of mooier maak dan ze zijn, ik was geloof ik voor mezelf echt nog in de ontkenningsfase. Maar nu durf ik het dan toch toe te geven, vooral aan mezelf maar dus ook aan jullie, ik kan het allemaal niet alleen.

Ik werk maar twee dagen, dus ik vind eigenlijk dat ik genoeg tijd heb om het huishouden netjes bij te houden. maar in de praktijk lukt het me toch niet. Ik heb me heel lang afgevraagd waarom niet en ik denk dat ik er nu achter ben. Maikel werkt veel, ontzettend veel. Dat betekent dat hij helemaal niks in het huishouden doet. Dat kan ook niet, want daar heeft hij gewoon echt geen tijd voor. Alles komt dus op mij aan. Gelukkig heeft hij vanaf het avondeten tot en met de bedtijd van Aukje vaak wel even tijd, en doen we dat fijn samen. Nu Emmi geboren is gaat er natuurlijk heel veel tijd naar haar. Dat komt vooral ook doordat ze niet goed slaapt en eigenlijk de hele dag door gedragen wil worden. Verder gaat er veel tijd op aan de echt noodzakelijke dingen in het huishouden, zoals de was, stofzuigen en de wc’s. De tijd die dan overblijft besteed ik graag aan Aukje. Ik wil namelijk ook met haar leuke dingen blijven doen en haar de tijd en aandacht geven die ze verdient. En niet dat ze me later ziet als de moeder die altijd maar aan het poetsen was en nooit eens een puzzel met haar maakte.

Het gevolg is dat ik nu eigenlijk constant achter de feiten aan loop. Dat het eigenlijk allemaal net niet lukt zoals ik het wil en daar heb ik vooral zelf last van. Lukt het me niet om ons bed te verschonen op maandag? Dat interesseert Maikel dus echt niet, maar ik baal dan. Ik wil gewoon elke week een schoon bed. En zo zijn er meer dingen die ik mezelf opleg. Ik wil gewoon teveel vrees ik. Iets met perfectionisme en de lat (te) hoog leggen.

Ik kan dan ook echt een beetje jaloers zijn op moeders die een complete Netflix serie kunnen kijken op een dag. Sowieso omdat wij geen Netflix aankunnen haha, maar dat is een ander verhaal. Ik vraag me af waar ze de tijd vandaan halen. Ik zit namelijk nooit, maar dan ook echt nooit op de bank te niksen. Ik zou niet weten wanneer ik dat zou moeten doen. Nou scheelt het natuurlijk dat we een eigen bedrijf aan huis hebben, waar Aukje heel graag is en ik dus ook. Want Aukje mag van mij niet alleen in de speelschuur spelen, ook niet in de speeltuin. Daar wil ik bij zijn. En dus zijn we ook heel vaak op de Hoeve te vinden.

Nou zijn er mensen die misschien denken “waar maak je je toch druk om”, maar ik wil gewoon dat het schoon en opgeruimd is in huis. En ik stoor me er dus enorm aan als dat niet zo is, maar ik de tijd niet heb om er iets aan te doen. En dus denk ik dat ik toch maar op zoek ga naar iemand die me een paar uurtjes in de week wil helpen met het huishouden. Als ik dat wat meer los kan laten, dan kan ik vast nog meer genieten van de tijd die ik met mijn meisjes heb. Want dan heb ik (hopelijk) geen stemmetje in mijn achterhoofd dat roept wat ik allemaal nog moet doen…

Heb jij wel eens een huishoudelijke hulp overwogen?

Liefs Charlotte

Volg je mij al op Instagram, Facebook, Twitter en Bloglovin?

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.