Help, mijn kind blokkeert!

Als ik ergens als juf slecht tegen kon dan was het als een kind geen antwoord gaf op de vraag “wat is er gebeurd?”. Meestal wanneer er een ander kind kwam klagen. Maar sinds kort blijkt mijn eigen kind dus ook te blokkeren. En ik weet niet zo goed hoe ik daarmee om moet gaan…

Aukje was altijd een ontzettend lief meisje. Ze speelde altijd lief en gezellig en ik kon erop vertrouwen dat ze ook altijd lief was voor andere kinderen. Ze is enorm gevoelig en kon er totaal niet tegen als een ander kind iets doet waarvan zij weet dat het niet mag. Maar sinds deze zomer, sinds ze meer buiten speelt, durf ik daar toch niet meer helemaal vanuit te gaan. Nou zeg ik niet dat ze ineens veel ruzie zoekt of onaardig is voor andere kinderen, ze is nog steeds lief, maar ik merk dat het niet meer vanzelfsprekend is dat er niks gebeurt.

Zo zag ik haar een tijdje terug een ander kind duwen. Ik schrok enorm, dit was ik niet gewend! Maar toen ik Aukje riep, zei een andere moeder dat het andere kind eerst duwde. Dat maakte het al iets minder erg, maar toch, ook Aukje had geduwd. Dus ik riep Aukje bij me om te vragen wat er was gebeurd. Maar ze kwam huilend bij me, verborg haar gezicht in mijn schoot en blokkeerde volledig. Ze kon me dus niet vertellen dat ze het kind had terug geduwd, nadat hij dus eerst duwde.

Afgelopen weekend merkte ik het weer. Tijdens het spelen deed ze, per ongeluk, een ander kind pijn. Om erachter te komen wat er aan de hand was, vroeg ik aan Aukje wat er was gebeurd. Maar wederom verstopte ze zichzelf en kreeg ik geen antwoord. Ondanks dat er niemand boos was, was ze ontzettend verdrietig en kon ze niet vertellen wat er was gebeurd. Even later gebeurde er weer iets (ik heb werkelijk nog steeds geen idee wat en of het expres of per ongeluk gebeurde) en wederom kreeg ik dezelfde reactie. 

Omdat we met een aantal mensen bij elkaar waren, besloot ik het maar even te laten rusten. Maar ook thuis kon ze me niet vertellen wat er was gebeurd. Ze blokkeerde volledig. Of ik het nou heel lief, geduldig of boos vroeg, ik kreeg geen antwoord. En dat vind ik dus lastig. En eigenlijk ook een beetje irritant. Je kan toch gewoon zeggen wat er was?! 

Zelf vond ik dit blokkeren voorheen altijd een soort bevestiging van schuldig gedrag. Maar ik ervaar het nu als ouder toch anders, want of het nu per ongeluk, expres of als reactie terug is, Aukje reageert in alle situaties hetzelfde, ze blokkeert en zwijgt in alle talen. Ze weet dus wel degelijk dat ze iets gedaan heeft wat eigenlijk niet mag, maar mijn reactie hangt wel van de situatie en de reden af. Nogmaals, ik keur het niet goed, maar als iets per ongeluk gebeurt dan zal ik uiteraard niet boos worden. Wel moet ze dan haar excuses aanbieden, hoe moeilijk ze dat ook vindt. 

Dus kom maar op met die tips! Hoe kan ik Aukje helpen om haar verhaal te vertellen? Hoe voorkom ik die blokkade en krijg ik toch de waarheid te horen? Ik hoor het heel graag!

Liefs Charlotte

Volg je mij al op Instagram, Facebook, Twitter en Bloglovin?

 

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.