Het leed dat Instagram heet

“Oh ik ben ook eindelijk begonnen met Instagram en wat is het leuk!” Ik was behoorlijk laat met het ontdekken van Instagram maar vrijwel meteen was het mijn favoriete social media. Maar op dit moment weet ik niet of ik het nog wel zo leuk vind…

Mijn eerste keer Instagram

Elke avond scrolde ik door mijn tijdlijn. Ik zag alle recent geplaatste foto’s van vrienden en andere mensen die ik leuk vond om te volgen. Ik gaf likes, reageerde zo nu en dan en binnen korte tijd zag ik de foto’s waar ik gisteren was gebleven. Ik was bij. Mijn telefoon kon aan de kant en ik kon verder met andere dingen.

De witte rand

Ik werd steeds actiever. Plaatste meerdere foto’s op een dag, maakte speciaal foto’s verticaal voor op Instagram en horizontaal voor mijn blog en dacht verder nergens bij na. En toen begon iedereen met een witte rand om foto’s, om de feed mooier te maken. Ik wilde dat ook, dus ik zocht een leuk kadertje uit en alle foto’s kregen een witte rand.
Maar het was niet genoeg, de foto’s moesten ook dezelfde filter krijgen, tenminste, dat hebben alle mensen met veel volgers. Dus Charlotte zocht een filter uit en gooide die over alle foto’s heen. Het duurde steeds langer voordat een foto online kon, maar alles voor een mooie feed, toch?

Weg met de filters

Ineens was ik het beu. Ik wilde wel een mooie feed, dus mooie foto’s, maar geen filters, randjes of andere gekke dingen. Het kostte me teveel tijd en ik houd eigenlijk niet eens van filters. Ik besloot om weer terug te gaan naar gewone foto’s zonder gekke poespas, alleen zou ik wel beter mijn best doen op mooie foto’s. Geen random, wazige foto’s van mijn telefoon maar mooie foto’s en het liefste nog met mijn camera gemaakt ook.

Likes

Inmiddels ben ik alweer een tijdje zo bezig en ik vind mijn foto’s er ook echt op vooruit gegaan. Maar nou komt het, een foto die 1937 keer bekeken is krijgt “slechts” 140 likes. Een foto die 1819 keer bekeken is krijgt 110 likes en sommige foto’s halen de 100 likes niet eens. “Zijn likes dan zo belangrijk?” hoor ik je denken. Ja en nee. Als ik 2700 volgers heb, waarvan er ruim 1900 mijn foto zien, waarom krijgt die foto dan “maar” 140 likes? Met andere woorden, van de 1937 mensen, vinden 1760 mensen die foto dus niet leuk genoeg, om wat voor reden dan ook.

Slechte foto’s?

Nou zou het natuurlijk heel goed kunnen, dat je een foto niet leuk genoeg vindt. Maar mijn foto’s krijgen altijd rond de 100 likes. Dat betekent dus dat van mijn 2700 volgers er 2600 vooral kijkers zijn, als ze mijn foto überhaupt te zien krijgen. Of dat ze mijn foto’s vreselijk vinden, maar waarom zou je mijn account dan volgen? Want ik neem aan dat je alleen mensen volgt die je leuk vindt om te volgen? Even de mensen weggedacht die volgen-ontvolgen om zo aan meer volgers te komen natuurlijk.

10.000 volgers om te swipen

En nee, natuurlijk maakt het allemaal niet zoveel uit hoeveel likes je krijgt op een foto. Maar sinds ik ben gestopt met werken als leerkracht, is bloggen mijn baan. Social media is daar een groot onderdeel van. Bedrijven en opdrachtgevers kijken ook naar volgers, likes en reacties. Accounts met 10.000 volgers hebben nou eenmaal voorrang, zij kunnen namelijk een directe swipe-link in een story zetten. Maar tegen de tijd dat ik daar ben aangekomen ben ik denk alweer met pensioen 😉

Wat hebben zij dat ik niet heb?

Zou ik dan nog meer mijn best moeten doen op goede foto’s? Vraag ik mezelf wel eens af? Maar dan zie ik mensen met drie keer zoveel volgers dan ik, die echt geen mooiere, leukere of beter foto’s plaatsen dan ik. Waarom hebben zij dan wel zoveel volgers, vraag ik me dan af. Of zijn het misschien gekochte volgers? En nogmaals, het gaat niet alleen maar om volgers en likes, maar het is best frustrerend om sommige leuke samenwerkingen niet te mogen doen, omdat je simpelweg te weinig volgers hebt. Terwijl je dan iemand anders die samenwerking wel ziet doen met een foto waarvan je weet dat jij het misschien wel beter had gekund. Best frustrerend, kan ik je vertellen.

Frustrerend

Het blijft frustrerend, dat Instagram. Dan heb ik weer 10 nieuwe volgers, een dag later ben ik er 15 verloren. Ik doe mijn best op een mooie foto, die Instagram vervolgens slechts aan een klein deel van mijn volgers laat zien en dan ben ik stiekem toch een beetje jaloers op de Instagrammers die met gemak over die 10.000 volgers heen gaan en daar niet eens moeite voor doen. Begrijp me niet verkeerd, dan heb ik het niet over de mensen die prachtige foto’s maken en het verdienen om zoveel volgers hebben, maar over de profielen die echt niet mooier zijn dan die van mij. Jaloezie? Misschien wel, maar alleen maar gezonde jaloezie 😉

Blijven groeien

Zo, nu ben ik mijn frustraties weer lekker kwijt. Ik blijf doorgaan zoals ik nu doe, omdat ik dat zelf leuk vind. Hopelijk komen er gewoon snel een heleboel gezellige, leuke en echte volgers bij, die mij volgen om mijn foto’s en om wie ik ben en hopelijk kunnen bedrijven dat ook waarderen. En wie weet, halen we dan al wel eerder dan mijn pensioen die 10.000 volgers 😉 Wie weet…