Hoe mijn teek geen teek bleek te zijn

Zoals iedere andere ochtend wilde ik ook gisteren even lekker wakker worden onder een warme douche. Tijdens het uitkleden zag ik echter iets vreemds zitten op mijn heup. Een beetje lastige plek om het van dichtbij te bekijken, maar ik zag het toch duidelijk genoeg, een teek…

Nou weet ik dat die beestjes net zo gevaarlijk zijn als dat ze klein zijn en dus besloot ik om er niet zelf aan te gaan trekken maar even de huisarts te bellen. Aangezien ik de dag ervoor de hele dag binnen was geweest, was de kans sowieso groot dat hij er al langer dan 24 uur zat. Ik belde de huisarts en kon binnen tien minuten terecht, fijn!

Nadat ik (zoals gewoonlijk) toch even in de wachtkamer had gewacht mocht ik naar binnen. De huisarts keek even en beaamde dat het een teek was. Ik mocht gaan liggen en hij zou de tekentang erbij pakken. Toen hij terugkwam concludeerde hij dat de teek toch wel erg diep zat en hij kreeg hem dus ook niet zo makkelijk te pakken. Op dat moment lachte ik nog dat ik dus blij was dat ik naar de huisarts was gekomen, want zelf was me dit natuurlijk al helemaal niet gelukt!

Met een vergrootglas, een pincet en een tekentang lukte het uiteindelijk om, na enigszins wat te frunniken, het beestje te verwijderen. Hij legde het op een gaasje en zei dat het wel erg klein was voor een teek. Het beestje, dat inmiddels was gebombardeerd tot “ding”, werd nader bekeken en uiteindelijk zelfs nog onder de microscoop gelegd. Totdat de huisarts met de volgende conclusie kwam: “het heeft geen pootjes en geen haartjes, dus het is niks dierlijks. Waarschijnlijk is het gewoon een steentje” En met die woorden verliet ik de kamer van de huisarts…

Bedankt meneer de huisarts, voor het verwijderen van mijn steentje. De volgende keer zal ik mijn heup eerst onder een microscoop gooien voordat ik langskom… 😉

Volg je mij al op Instagram, Facebook, Twitter en Bloglovin?