Ik voel me schuldig

“Waar zijn de kindjes?” Ik antwoord dat ze bij opa en oma zijn en meteen voel ik het weer, het schuldgevoel. Soms komt alles in één keer zo samen en hoewel de meisjes waarschijnlijk nergens last van hebben, voel ik me schuldig…

In april zei ik mijn baan op en sindsdien hebben we de opvang van de meisjes hetzelfde gehouden. Op donderdag zijn ze bij opa en oma en op vrijdag gaat Emmi naar het kinderdagverblijf en Aukje gaat na schooltijd naar haar andere oma. In de schoolvakanties verandert er niks, omdat zowel de opa’s en oma’s als de meisjes dat erg leuk vinden. Voor mij heel fijn, want dan kan ik kiezen of ik gewoon werk op die dagen of dat ik bijvoorbeeld met een vriendin afspreek. Verder werk ik nog één zondag in de maand, thuis op de Hoeve.

Twee weken geleden vroeg mijn schoonzus aan mij of de meisjes een dagje met ze mee wilden in de vakantie. Gezellig een dagje samen spelen. Dat wilden ze natuurlijk wel, dus we planden een datum. In diezelfde week vroeg Maikel of ik deze zondag wilde werken, want we zaten wat krap qua personeel. Mijn ouders konden oppassen, dus ook dat was geregeld. En toen brak deze week aan. Van maandag op dinsdag was het oud op nieuw, woensdag gingen de meisjes dus gezellig een dagje op pad met hun neven en nicht, donderdag waren ze bij opa en oma, vrijdag op het kinderdagverblijf en bij opa en oma en zaterdagavond bracht ik ze alweer naar mijn ouders, zodat ik zondag op tijd kon beginnen met werken.

Ineens overviel het me, het schuldgevoel. Deze week waren de meisjes meer weg dan thuis en daar voelde ik me schuldig over. Hoor je in de vakantie niet juist meer tijd samen door te brengen? Horen we op de laatste vakantiedag niet samen te schaatsen, warme chocolademelk te drinken en frietjes te eten, voordat de school weer begint? In plaats van met mijn meisjes, zat ik met Maikel in de bioscoop, ging ik met een vriendin de stad in en werkte ik twee dagen op de Hoeve. Normaal zijn ze maar twee dagen in de week weg, maar deze week dus vier.

Gelukkig voelde dit voor de meisjes anders. Voor hen was het wel degelijk een fijne vakantieweek. Spelen en logeren bij opa en oma is natuurlijk gewoon een feestje. Ook al is het omdat papa en mama moeten werken. En een dagje weg met hun oom, tante, neven en nicht was natuurlijk helemaal super leuk. Aukje heeft een hele fijne vakantie gehad en voelt gelukkig niks van het schuldgevoel van haar moeder. En dat wetende, maakt mijn schuldgevoel ook weer een stuk minder gelukkig. Op naar komende week, waar de meisjes weer lekker vijf dagen bij mij zijn en ik dan even extra van ze ga genieten!

Voel jij je ook wel eens schuldig tegenover je kind(eren)?