De onzekerheid slaat toe…

Maanden geleden namen we de beslissing om voor een tweede kindje te gaan. Deze beslissing namen we natuurlijk niet zomaar, daar hebben we lang over nagedacht, veel over gepraat en vooral ook ons gevoel gevolgd. En nu is het zover en slaat de onzekerheid toe. Gaat het ons allemaal een tweede keer ook nog wel lukken…?

Aukje was in het begin geen makkelijke baby. Ze wilde de hele dag bij mij zijn, sliep erg slecht en kon ook niet goed alleen in slaap vallen. Inmiddels is ze een prima slaper, kan ze heel goed zelf in slaap vallen en ligt ze lekker van 19.00 uur tot ongeveer 07.00 te slapen. En dan ineens begint het in mijn hoofd te malen, gaat het ons bij ons tweede kindje ook wel weer lukken? En hoe hebben we dat met Aukje ook alweer gedaan? Hoe moest het ook alweer allemaal? Om gek van te worden. En het slaat helemaal nergens op, want natuurlijk komt het ook allemaal bij ons tweede kindje wel goed, one way or another toch?

Hetzelfde gevoel heb ik als ik nadenk over de eerste hapjes, leren om van afstapjes af te kruipen, leren om nergens aan te komen (bijvoorbeeld vazen en andere dingen in de woonkamer), gewoon het aanleren van alle nieuwe dingen. Ik vind het om de een of andere reden zo spannend of we het allemaal wel weer goed gaan doen, of het ons allemaal wel weer gaat lukken. Het houdt me veel meer bezig dan tijdens mijn vorige zwangerschap, terwijl het toen allemaal nieuw was. Of misschien juist omdat het toen nieuw was kon ik het makkelijker op me af laten komen. Maar als ik dan naar Aukje kijk (pas op, trotse moeder spreekt nu) dan weet ik ook ergens wel dat het allemaal goed gaat komen. Het is ons immers bij Aukje ook gelukt toch? 🙂

Herken jij deze onzekerheid?

Volg je mij al op Instagram, Facebook, Twitter en Bloglovin?