Help! Mijn peuter eet geen groenten

peuter eet geen groentenWaarom frustreert het me zo? Waarom kan ik het niet loslaten en waarom blijf ik me druk maken of ze wel voldoende groenten binnen krijgt? Ik weet het niet en ondanks dat iedereen zegt dat het maar een fase is, vind ik deze fase wel erg lang duren…

Toen Aukje nog een baby was en ze voor de eerste keer mocht beginnen met hapjes kon ik niet wachten. Met liefde pureerde ik een wortel, een dag later een bloemkool en op de derde dag een boon. Volgens een schema dat ik van internet had geplukt moest ik deze drie groenten blijven herhalen en zodra dit goed ging kon ik voorzichtig gaan uitbreiden. Klinkt goed toch? En na een tijdje lust je kind alles. Nou mooi niet dus! Ergens is er iets mis gegaan hoor, want groenten worden hier maar nauwelijks gegeten.

Een paar maanden geleden maakte ik bijna elke dag stamppot voor Aukje, want op deze manier kreeg ik er nog enigzins wat groente in. Maar op een gegeven moment ging ze ook dat niet meer eten en stond ik dus elke avond voor niks te stampen, want eerlijk is eerlijk, voor ons hoeft dat gestampte voer niet elke dag. Dus ik besloot dat Aukje oud genoeg was om gewoon te leren dat ze alles moet eten. Aardappeltjes, vlees en dus ook groenten. Maar daar was Aukje het niet mee eens hoor. Erwten gaan er meestal nog wel in (denk dan aan een eetlepel ongeveer) maar dan houdt het toch echt zo’n beetje op. Andijviestamp, preistamp of broccolistamp gaan ook nog wel oké (zo’n drie hapjes) maar dan houdt het toch echt op.

En ja, wat dan? Een jaar geleden zeiden ze op het consultatiebureau dat je niet moet dwingen, dus dat hebben we dan ook nooit gedaan. Maar inmiddels vind ik het toch echt aanstellerij hoor. En het begint me ook behoorlijk te frustreren kan ik je vertellen. Ik weet dat ik het los moet laten, maar dat lukt me gewoon niet. Geloof me, dat probeer ik al een jaar. En dus wilden we dat Aukje gisteren één hapje spinazie at. Eén hapje! En daarna zoveel vleesjes en gebakken aardappels als ze wilde. Maar ze weigerde. En toen ze uiteindelijk toch haar mond open deed begon ze super hard te huilen, spuugde ze het weer uit en even later volgde het kokhalzen. Gevolg, een gefrustreerde moeder en peuter…

Voor nu ben ik er klaar mee. Ik heb mezelf voorgenomen om voortaan gewoon weer te koken wat Maikel en ik lekker vinden. Eet ze mee dan eet ze mee, zo niet, dan niet. Maar ik vrees dat het haar geen bal interesseert en dat ik hier dus ook niks mee ga bereiken 🙁

Heb jij de gouden tip? En geloof me, de meest voor de hand liggende oplossingen heb ik echt al geprobeerd…

Liefs Charlotte

Volg je mij al op Instagram, Facebook, Twitter en Bloglovin?

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.