Zindelijkheidstraining deel 1…

Zindelijkheidstraining, zo klinkt het erg streng. Voor mij betekent het niet veel meer dan het leren plassen (jaja en ook poepen) op het toilet. Maar hoe begin je daar nu eigenlijk mee? En hoe gaat het met Aukje, zou ze al bijna zindelijk zijn?

In november schreef ik al eens over onze zindelijkheidstraining (klik). Aukje was er nog niet aan toe maar vond het wel ontzettend leuk om op het potje te zitten. Inmiddels zijn we een half jaar verder dus leek het me leuk om een update te geven. Hoe gaat het nu met de luiers, potjes en toiletbrilverkleiners in huize Habraken…

We lezen elke week een paar keer voor uit het boekje “Liselotje op het potje”. Aukje vindt het een geweldig boekje en als het aan haar ligt dan lezen we het elke dag. Regelmatig roept Aukje dan ook “Ikke moete plasse!” Ze rent dan heel hard naar de w.c. om daar vervolgens heel haastig haar broek naar beneden te trekken. Zodra ze op de w.c. zit zegt ze “psssss”, veegt ze af en dan is ze klaar. Natuurlijk is het doorspoelen nog het allerleukste van alles, dus als het even kan doet ze dat het liefste twee keer. Overigens gebeurt dit alles zonder daadwerkelijk plasje in de pot helaas.

Als ik met andere ouders praat over zindelijkheidstraining, dan hoor ik vaak de succesverhalen over de zomer, lekker in de blote billen of in een onderbroekje in de tuin rond laten lopen. Binnen een paar dagen zijn ze zindelijk, want ze schijnen het maar niks te vinden dat plassen zonder luier aan. Het leek mij een goed plan om dit in de zomervakantie eens te gaan proberen. Dan ben ik lekker vrij en heb ik alle tijd om me te concentreren op de poep-en plasperikelen van dochterlief.

Maar afgelopen maandag was het zo’n mooi weer dat ik dacht “ach ja, waarom ook niet”. Ik trok Aukje een mooie nieuwe onderbroek aan, zette het potje buiten en legde nog eens een keer uit wat de bedoeling was. We speelden heerlijk samen buiten en toen Aukje ging zitten om haar aardbeitjes te eten zag ik ineens dat ze geplast had. Hmm, ze had er niks van gezegd, niet van tevoren maar ook niet achteraf. Nog voordat ik hier iets van kon vinden liep Aukje weg en zag ik dat haar broekje een verdachte vorm aan had genomen…  Ook hier had ze blijkbaar geen problemen mee. Zucht… Tot zover de zindelijkheidstraining hier in huis. Ik geef nog niet op, maar die laatste verrassing was toch iets minder aangenaam dus om herhaling te voorkomen wacht ik toch nog maar even met de onderbroekjes…

Heb jij nog bruikbare tips voor me? Ik hoor het graag!

Volg je mij al op Instagram, Facebook, Twitter en Bloglovin?