Angelique: Bezint eer ge begint

Sinds Logans diagnose van adhd, of eigenlijk al even daarvoor, ben ik lid van een Facebookgroep voor ouders van kinderen met adhd. Daar zag ik met enige regelmaat een topic voorbij komen over verzwaringsdekens. En aangezien Logan ook echt een slechte slaper is, werd ik nieuwsgierig en ging op onderzoek uit.

Voor degene die niet weten wat een verzwaringsdeken is, dat is een deken met vulling. Doordat de deken zwaarder is gemaakt oefent het druk uit op je lichaam en daarmee zorgt het ervoor dat je zenuwstelsel ontspant. Het stimuleert de aanmaak van seratonine en melatonine en is uitermate geschikt voor mensen die prikkelgevoelig zijn. Het wordt vaak gebruikt bij mensen met (a)dhd, autisme, mensen die depressief zijn of veel stress ervaren. Het is ook wel te vergelijken met het inbakeren van baby’s.

Ik kwam op een site die aanraadde om de dekens eerst te testen. Als advies lees je vaak dat je een deken met ongeveer 10% van je lichaamsgewicht moet nemen, maar het komt vaak voor dat een aangepast gewicht als het meest prettig wordt ervaren. Ik koos ervoor om 2 dekens te testen van 3 en 5 kilo. Hiermee kon je dus ook andere gewichten testen, want als je ze bijvoorbeeld op elkaar legde had je 8 kilo. En legde je de deken dubbel dan had je een dubbel gewicht.

Er wordt aangeraden om de deken eerst eens op de bank uit te testen, omdat je lichaam er vaak aan moet wennen. Logan gaf direct aan dat de deken van 3 kilo te licht was. Hij voelde er weinig van. Hij mocht dus gaan slapen met de 5 kilo deken. En ondanks dat ik de dekens voor Logan had besteld om te testen, wilde Jonah graag die van 3 kilo proberen.

Jonah was gelijk verkocht. 3 kilo was voor haar ideaal. Ze merkte dat ze er vaster en beter door sliep. Bij Logan duurde de zoektocht wat langer. Pas op de laatste dag van de huurperiode kwam hij erachter dat hij het liefst onder 10 kilo sliep. Hieruit blijkt maar weer dat de 10% dus niet voor iedereen geldt, want Logan weegt 30 kilo.

Aangezien de dekens best duur zijn in aanschaf besloot ik om ze zelf te maken. Bij de Kwantum mochten de kinderen een stofje uitzoeken. Dit zijn gordijnstoffen die stevig genoeg zijn om het gewicht aan te kunnen. Een gewoon katoentje zal veel makkelijker stuk gaan, zeker met vulling van 10 kilo.

Op internet ben ik gaan speuren naar de juiste vulling. Ik kwam uit bij granulaatkorrels omdat deze geen invloed hebben op warmte en kou, ze wasbaar zijn, het beschadigd de stof niet van binnenuit en er is geen risico op schimmel-, of bacterievorming.

Qua draad heb ik gewone Gutterman garen gebruikt. Het is niet persé nodig om extra stevige garen te gebruiken.

De volgende stap was het daadwerkelijk maken van de deken, zie onderstaand stappenplan.

1. Eerst sneed ik de stof op het juiste formaat. Ik wilde een deken van 100 x 140 cm, dus ik nam die afmetingen plus nog wat cm’s extra voor de naadwaarde.
2. Bij dit soort stof is het erg belangrijk om de randen eerst af te werken om rafelen tegen te gaan.
3. Dan naai je 3 randen, met de goede kanten op elkaar, zodat je een zakje krijgt. De bovenkant blijft open.
4. Je keert de deken binnenstebuiten, zodat de goede kanten nu aan de buitenkant zitten.
5. Ik heb nog een extra keer langs de randen genaaid, zodat ik geen risico had dat de granulaat korrels in de naadjes vast konden gaan zitten.
6. Dan bepaal je hoeveel banen je wilt hebben. Ik koos voor 8 verticale en 12 horizontale banen. Dit was ook zo bij de testdekens. Je meet eerst de verticale banen af en markeert deze. Dan naai je ze bijna tot bovenaan (tot ongeveer 1 cm van de bovenste rand).
7. Dan kan je ze gaan vullen. Je deelt het aantal kilo’s door het aantal vakjes dat je zal krijgen. Bij Logans deken kwam dat uit op 104 gram per vakje. Dit verdeel je dan over de rij (ook weer eerst markeren waar de horizontale lijn moet komen) en dan kan je het vakje dichtnaaien. Dit was voor mij wel een dingetje. De vakjes zaten zo vol dat de korreltjes steeds weg rolden. Het was een tijdrovend werkje om ze netjes in het vakje te houden. Hierdoor schoot de stof ook soms weg, of omdat de korreltjes onder mijn naaivoetje kwamen, waardoor mijn lijntjes niet perfect recht zijn geworden. Maar van een afstandje is daar niks van te zien. De overtollige stof (de bovenkant van de deken) rolde ik trouwens op, zodat het onder mijn naaimachine zou passen.
8. Als je bij de bovenste rijen aankomt kunnen de korrels er makkelijker uit rollen. Eerst gebruikte ik knijpers zodat de stof niet zou uitrollen en bij de laatste rij spelde ik de stof om met heel veel spelden. Hierbij vouwde ik de stof naar binnen, vandaar dat je 1 cm over moest laten, zodat de afwerking ook gelijk netjes is.

Ik denk dat ik er zo’n 7 uur mee bezig ben geweest, inclusief steeds weer uitzoeken hoe mijn volgende stap eruit zou zien, dus ik snap wel dat de dekens zo prijzig zijn. Het is vrij arbeidsintensief, maar het geeft wel een gevoel van voldoening als je de deken eenmaal af hebt.

Nu nog de deken voor Jonah. Gelukkig zullen die vakjes veel minder gevuld hoeven te worden, dus ik verwacht dat het makkelijker zal gaan. En ik weet nu hoe ik het moet maken.

Hebben jullie ervaring met een verzwaringsdeken? En zo ja, zelf gemaakt of gekocht?