Een middagje in de stad…

“Yes de winkels gaan weer open, zullen we dan volgende week weer een keertje gaan shoppen?” Zo werd ik vorige week geappt door mijn vriendin. Enthousiast vertrokken we gisteren dan eindelijk richting het centrum, maar wat we daar aantroffen had ik niet aan zien komen…

Naïef?

Oké, noem het naïef, of misschien hadden we er gewoon niet over nagedacht. Maar naar de stad gaan een week nadat de winkels weer open mochten was misschien niet het allerbeste idee van de week. Tel daar de heerlijke buien en plotselinge windstoten bij op en je kunt je voorstellen dat ons middagje winkelen er een tikkeltje anders uitzag dan we hadden gehoopt.

First things first; lunch

Het parkeren van de auto ging goed. Voor mijn gevoel al in geen eeuwen meer in de stad geweest maar we wisten de weg nog, altijd fijn. We hadden trek dus besloten om eerst ergens een hapje te gaan eten. Tja, leuk bedacht, maar we waren niet de enigen met dat idee. Regen of niet, het terras zat ramvol. En om nou in de regen in de rij te gaan staan om op een guur en tochtig terras een broodje te mogen eten ging zelfs ons wat te ver, dus we besloten voor een broodje to go te gaan. Lekker droog in het overdekte winkelgedeelte.

Hoewel er niks op de broodjes aan te merken was, was het toch een beetje jammer dat we onze broodjes niet zittend op konden eten, maar ach, we mochten tijdens het eten tenminste in ieder geval even onze mondkapjes af. Nadat we in de spiegeling van de winkelruiten onze monden weer broodkruimelvrij hadden gemaakt konden we dan echt beginnen met shoppen.

De eerste winkel

De eerste winkel die we uitkozen om naar binnen te gaan, vooral ook omdat daar geen wachtrij voor de deur stond, was de pepernotenwinkel. Ik geloof dat ik hem niet zo mag noemen, maar ik doe het lekker toch. Omdat Emmi het nog steeds over pepernoten heeft nam ik drie zakjes met roze pepernoten mee voor de meisjes en drie zakjes met andere smaken voor mezelf. Omdat het kon. Blijkbaar gaf ik absurd veel uit want ik kreeg er zelfs een extra zakje bij cadeau van de vriendelijke dame achter de kassa. Zo, de eerste euro’s waren uitgegeven en ik hoorde de rest enthousiast tekeergaan in mijn tas, klaar om eindelijk te worden uitgegeven na al die tijd…

Meterslange rijen

Het vinden van een volgende winkel waar we naar binnen wilden viel niet mee. Niet omdat er zo weinig winkels in het centrum zitten, maar wel omdat we weinig zin hadden om eerst in de rij te moeten staan voordat we een winkel in mochten. Na de eerste verbazing over de ellenlange rijen door het hele centrum, maakten we er een soort spelletje van. ‘Raad de winkel waar de rij voor was’ en ‘zoek de winkel zonder rij’. Om de één of andere reden hadden de winkeliers afgesproken dat de rijen op ongeveer drie meter afstand van de winkels moeten beginnen en omdat de meeste rijen minimaal tien meter lang zijn, heb je geen idee wie voor welke winkel in de rij stond. Ik vraag me af of de geduldig wachtende (vooral) tieners in de rij dat zelf eigenlijk wel wisten.

Winkelen met hindernissen

Om niet de trutten te zijn die stiekem voordrongen (omdat we die hele rij gewoon niet eens hadden gezien) speurden we voor elke potentiële winkel de omliggende vijf meter af op zoek naar mogelijk wachtende personen voor ons. Pas wanneer de kust veilig was durfden we een winkel te betreden, maar ook daar troffen ons verschillende hindernissen. Onlogische looproutes, defecte desinfectiespray (zeg dat eens tien keer achter elkaar 😉 ) een winkelmandje per persoon en als boobytrap zit er af en toe een winkel tussen waar je met twee personen met een mandje moet doen. Moet ja, want als je er toch beiden één pakt, zodat je beiden je boodschapjes in je eigen mandje kunt stoppen, word je direct teruggefloten door het personeel. Terugzetten want anders zijn er niet genoeg mandjes! Snap jij het nog?

Tot slot

We sloten ons middagje winkelen af in de bonbonwinkel, want tja, als de een voor 25 euro aan pepernoten koopt dan koopt de ander voor 25 euro aan chocolade en we doken ook nog maar even de drogist in, maar puur en alleen omdat er geen rij stond en we nog niet naar huis wilde. En de volgende keer dat we samen willen gaan winkelen? Dan gaan we lekker met z’n tweeën achter de computer zitten. Want de stad, daar blijf ik voorlopig maar even ver uit de buurt!