Een ode aan de alleenstaande moeder…

Jeej! Vanmiddag komt eindelijk mijn mannetje weer thuis! Hij is namelijk een midweekje naar de sneeuw geweest met een vriend. En na een aantal dagen alleen met Aukje heb ik toch wel gemerkt dat het zo een stuk drukker is dan wanneer je met z’n tweeën bent, dus daarom vandaag een ode aan de alleenstaande moeder (of vader natuurlijk)! 

Maikel heeft een eigen bedrijf, en werkt ongeveer zo’n 70 uur in de week. Dus je zou zeggen dat ik het wel gewend ben om het grootste gedeelte van de opvoeding alleen te doen. En dat is ook wel zo, alleen werkt Maikel aan huis. Elke dag kunnen we dus naar hem toe wanneer we dat willen. Hebben we ’s ochtends ontbeten? Dan gaan we altijd even een rondje maken om hoi te zeggen tegen iedereen die aan het werk is. En daar hoort natuurlijk ook een dikke knuffel van papa bij. Als Aukje naar bed gaat, gaan we altijd eerst even knuffelen met papa en met een beetje geluk kan Maikel zelfs mee naar boven om Aukje mee in bed te leggen. Lukt het Aukje niet om zelf te spelen terwijl ik sta te koken? Dan breng ik Aukje gewoon even naar Maikel. Super handig. Als Aukje in bad moet dan blijft Maikel altijd bij haar zitten zodat ik ondertussen haar bed kan verschonen of de was kan doen. Stiekem is zo’n extra paar handen op zulke momenten erg fijn!

Ik was dus voor een paar daagjes een alleenstaande moeder. En ik kwam erachter dat ik best wel een beetje verwend ben. Van het eerste geluidje ’s ochtends om 06.30 uur (helaas is Aukje erg vroeg wakker tegenwoordig) tot de laatste knuffel ’s avonds 19.00 uur kwam het nu allemaal op mij aan. Ik moet toegeven, je wordt er wel creatief van, dat dan weer wel. Want je moet toch douchen, poetsen, wassen, eten koken en natuurlijk ook nog gezellig met Aukje spelen en knuffelen. En laten we ook vooral de boodschappen niet vergeten. En ondanks dat ik deze week echt ontzettend heb genoten van mijn lieve moppie, was ik ’s avonds ook echt wel moe en vond ik het heerlijk als ze in bed lag en ik nog even mijn eigen ding kon doen. Ik roep wel eens ooit dat het soms net lijkt alsof ik een alleenstaande moeder ben, maar nu kwam ik er toch achter dat het echt niet te vergelijken is. Bij deze dus echt een diepe buiging voor alle alleenstaande ouders! Jullie doen het toch maar mooi allemaal. En dat het wordt onderschat, dat heb ik deze week zelf ondervonden.

Ben jij wel eens een aantal dagen achter elkaar alleen met je kind(eren) geweest? En hoe vond jij dat?

Volg je mij al op Instagram, Facebook, Twitter en Bloglovin?