Van 1 naar 2 kinderen easy? Echt niet!

“Oh die tweede, die gaat zo met het ritme mee!” Ik hoor het ze nog zo zeggen. Maar ik doe geloof ik iets ontzettend verkeerd, want ik vind het behoorlijk pittig met twee kinderen…

Wanneer het gaat over een tweede kindje dan heb je meestal twee meningen. Òf mensen vonden de tweede heel makkelijk en merkten nauwelijks verschil met één of twee kindjes, òf mensen vonden het een enorme overgang van één naar twee. En ik geloof dat ik toch wel tot de laatste groep behoor.

Want jeetje wat is het wennen zeg, twee kids. Inmiddels ben ik al bijna vier maanden moeder van twee en nog steeds heb ik geen ritme gevonden en krijg ik het voor mijn gevoel allemaal niet geregeld. Hoe doen anderen dat toch? Ik weet nog dat ik toen Aukje geboren werd dacht dat ik het druk had, maar nu vind ik één kindje een makkie (dat zullen de moeders van drie of meer kindjes nu misschien ook wel over mij denken haha).

Nou is Emmi natuurlijk ook geen makkelijke baby. Ze slaapt erg weinig en daardoor heb ik natuurlijk ook maar weinig tijd voor anderen dingen. Denk aan het huishouden, quality time met Aukje, me-time en van quality time met Maikel is op het moment al helemaal geen sprake.

Is dat dan zo erg? Nee, erg is het niet. Ik heb allang geaccepteerd dat het huishouden op het moment even achter loopt, dat Maikel en ik samen even weinig tijd hebben en dat me-time ver te zoeken is, maar dat ik minder tijd met Aukje samen heb, daar moet ik wel even aan wennen. Daarom is het zo fijn dat Emmi nu zo heel af en toe eens een half uurtje in haar eigen bedje slaapt. Dan kan ik fijn een half uurtje met Aukje spelen. Hopelijk worden die halve uurtjes steeds een beetje meer en kan ik weer wat vaker tijd aan mijn grootste moppie besteden. En dat huishouden? Ach, dat komt wel weer een keer…

Zijn er meer ouders die de overgang van één naar twéé best pittig vonden?

Volg je mij al op Instagram, Facebook, Twitter en Bloglovin?