Hierom heb ik een bloedhekel aan zwemmen

Met een knalrood plofhoofd probeer ik alle spullen in de tassen te proppen. Ondertussen probeert Emmi drie keer te ontsnappen en laat ik in een poging haar te vangen mijn sok in een plas water vallen. Zucht. Maikel vraagt hoe hij mij kan helpen en ik kan alleen nog maar snauwen dat ik zo snel mogelijk het zwembad uit wil…

Deze week was het weer een keer zover. We gingen gezellig met het hele gezin zwemmen. Niet omdat ik daar nou zo dol op ben, maar omdat Aukje het geweldig vindt. En nu ze een weekje vakantie heeft van school konden we weer een keertje met het hele gezin gaan zwemmen. Oh what a joy! De ellende begon al tijdens het inpakken van de spullen. Want waar was Aukjes badpak? Na een lange zoektocht kon ik niet anders dan concluderen dat ik het waarschijnlijk op zolder heb opgeborgen omdat het te klein was geworden. Oké, vlug dus maar een nieuwe kopen. Aukje werd verliefd op een bikini en hoewel ik twijfelde over de maat kon ik niet anders dan hem meenemen. We wilden immers die dag gaan zwemmen en Aukje wilde de bikini niet meer uit.

Eenmaal in het zwembad was er natuurlijk geen bal aan met z’n vieren. Want Emmi kan bijna alleen maar in het babybadje en Aukje wil vooral van de glijbaan af. Gevolg is dus dat Maikel en ik elkaar de hele ochtend niet hebben gezien. Tegen het einde van de ochtend zag ik iets verdachts voorbij drijven, en vanaf dat punt begon de echte ellende pas. Met de snelheid van Mega Mindy wist ik Emmi uit het water te vissen waar al snel mijn vermoeden bevestigd werd. Een vieze luier. Nou ja luier… waarom die dingen überhaupt bestaan is mij een groot raadsel. Ze houden nauwelijks iets tegen. Vocht gaat er sowieso doorheen en, sorry voor de info, alleen de grootste brokjes worden erdoor tegengehouden. Iets waar je overigens niet te lang bij stil moet staan als je in het pierenbadje zit maar goed.Omdat we al een flinke tijd in het zwembad hadden gezeten besloten we dat ik Emmi na het verschonen meteen zou douchen, om haar vervolgens aan te kleden. Dan zouden we haar even in de box zetten en konden we zelf om de beurt onder de douche. Nou is verschonen an sich al een hele klus op het moment, Emmi wil namelijk niet stil liggen. Dus na een potje Olympisch worstelen had ik haar eindelijk schoon, toen konden we onder de douche. Baby schoon, tot zover alles onder controle. Maar  toen was aan mij de klus om haar aangekleed en wel weer te verplaatsen. En ik kan je alvast vertellen, dat is onmogelijk. Nou ja, onmogelijk als je haar schone kleren droog wilt houden. Je hebt namelijk zelf een nat badpak aan van het douchen en die wiebelworm van ons ligt niet stil, dus tijdens het aankleden was ze al enkele keren tegen mij aangekomen. Met een natte sok en natte arm als resultaat.

Na veel gevloek en gezweet, gelukkig waren we in het zwembad dus geen mens die het opviel, was ze dan eindelijk aangekleed. En toen? Ik kon haar moeilijk optillen en op mijn heup zetten. Dan zou ze namelijk weer een natte broek krijgen van mijn badpak. En die lieve schattige Emmi weegt maar liefst 10 kilo schoon aan de haak , dus om haar nou voor me uit te tillen was ook niet echt een optie. Gelukkig schoot daar manlief te hulp, die de wanhoop in mijn ogen zag en aanbood om Emmi van me over te nemen.Toen was ik aan de beurt. Omdat ik zo snel mogelijk het zwembad uit wilde besloot ik om mezelf niet te douchen, dat zou ik later thuis wel doen. Dus ik pakte mijn spullen, snelde naar een veel te klein hokje en kleedde me vlug om. Toen weer terug, op blote voeten, om Emmi op te halen. Vervolgens met Emmi en al weer terug naar de te kleine hokjes om daar mijn sokken en schoenen aan te trekken. Shit, sok nat. Getver. Nou ja, natte sok aan, andere sok aan, en zo vertrok ik dan eindelijk al zwetend uit het zwembad. Maikel gaf nog het goedbedoelde advies om mijn jas aan te trekken, dan hoefde ik niet zoveel te sjouwen, maar ik kon alleen nog maar puffen en snauwen dat ik echt geen jas aan zou trekken in die hitte.

Eindelijk kon ik naar buiten, waar ik zou wachten op Maikel en Aukje. Op de route naar buiten liep ik voorbij de spiegels en ik maakte daar een grote fout. Ik keek in de spiegels! Serieus, kijk nooit, maar dan ook nooit in de spiegel na het zwemmen! Zeker niet als je krullen hebt, want na een ochtend broeien in een warm zwembad staan die dingen namelijk alle kanten op. Zeker die kroon van babyhaartjes die ik sinds mijn laatste zwangerschap heb vonden het blijkbaar erg gezellig en deden een wedstrijdje wie het hoogste kwam. Nou ik kan je vertellen, dat beeld wat ik in de spiegel zag staat nog lang op mijn netvlies gebrand…

Tot zover een kleine omschrijving van ons heugelijke uitje. En je begrijpt na het lezen vast wat ik bedoel met de titel van dit verhaal. En toen Aukje me net vroeg of we snel weer konden gaan zwemmen was mijn antwoord natuurlijk ja. Want alles voor de kinderen, toch? 😉 (en stiekem hoop ik op een betere routine door vaker te gaan, waardoor er minder stress en zweet bij komt kijken).

Heb jij ook zo’n hekel aan zwemmen of vind je het juist geweldig?

Volg je mij al op Pinterest, Instagram,
Facebook, Twitter en Bloglovin?