Even een muurtje verven…

“Ach, laat ik het gewoon proberen. Ik kan heus zelf die muur van Aukjes kamer wel verven.” En zo geschiedde. Maar of dat nou wel zo’n goed idee was? Voor alles is een eerste keer maar ik geloof dat dit meteen de laatste keer was…

Al eerder liet ik weten dat Aukje haar kamer binnenkort een make-over krijgt. De afgelopen weken verzamelden we allerlei leuke spulletjes en toen deze week de verf binnenkwam konden we niet wachten om aan de slag te gaan. Er was alleen één kleine maar, ik heb dus nog nooit een muur geverfd. Maar ach, hoe moeilijk kan dat zijn, toch? Op Instagram komt de ene na de andere geschilderde muur voorbij dus als zij dat allemaal kunnen dan moet ik dat vast ook kunnen.

Vol goede moed begon ik met afplakken. Daar kwamen de eerste frustraties al om de hoek kijken, want de kleur die er nu op zat had niet echt strakke lijnen, dus tijdens het afplakken merkte ik al dat ik het nooit mooi recht zou kunnen krijgen, omdat de oude kleur er dan onderuit zou komen. En voor wie mij niet zo goed kent, ik ben echt een enorme Pietje Precies. En als ik dus bij voorbaat al weet dat ik de muur niet helemaal naar mijn zin kan verven, dan heb ik er al bijna geen zin meer in. Maar goed. Ik ging toch maar verder met afplakken zodat ik echt aan de slag kon.

Eerst de randjes, dan de binnenkant. Hoe moeilijk kan het zijn? Ik had alle juiste benodigdheden en begon met de kwast de randjes te schilderen, daarna met de roller de rest. Maar hoe krijg je die randjes nou netjes zonder klodders verf op de andere muur te knoeien? En als ik het met de kwast doe, dan zie je de overgang naar de roller. Jeetje wat een gedoe. Hoe doen anderen dit?  Tussendoor kwam Aukje natuurlijk ook nog honderd keer vragen of ze mee mocht helpen, maar uiteindelijk, en vraag me niet hoe, kwam het einde in zicht.

En toen zat de eerste laag erop. Ik vond het vreselijk. Voor mijn gevoel zaten overal vlekken, ik had geknoeid op het plafond en de andere muren en ik was er klaar mee. Maar de verf droogde en de vlekken verdwenen. Net toen ik het steeds minder lelijk begon te vinden besloot ik om de afplaktape eraf te trekken. Slechte gedachte. Laten we het erop houden dat de andere twee muren nu misschien ook nog opnieuw geverfd moeten worden. Wat overigens niks met mijn schildermaagdelijkheid te maken had, maar met de stomme tape of stom stucwerk.  Denk ik.

En nu? Nu is deze Pietje Precies niet tevreden maar valt het eigenlijk best wel mee. Vandaag kijk ik gewoon de oom van Maikel even lief aan of hij me wil helpen met de tweede laag en de afwerking en dan komt het vast helemaal goed. En dan kan ik de make-over hopelijk snel hier op mijn blog delen!

Volg je mij al op Pinterest, Instagram,
Facebook, Twitter en Bloglovin?

Bewaren