Weg met de tekenpen!

“Aukje kom eens terug.” En terwijl ze naar me toe komt lopen vraag ik of ze zich nog eens om wil draaien. Ja hoor, ik heb het goed gezien, een teek. Ik bel even naar de huisarts om te overleggen omdat die beestjes nogal gevaarlijk kunnen zijn, maar het antwoord van de assistente verbaast me nogal…

Help, een teek!

In mijn hele leven heb ik nog nooit een teek verwijderd. Zelf heb ik één keer een teek gehad, deze was zo klein dat we naar de huisarts gingen en hij deze maar met moeite kon verwijderen. De tweede keer dat ik een teek had bleek het helemaal geen teek te zijn en gisteren was Aukje aan de beurt. In haar been zat overduidelijk een teek. En omdat ik weet hoe gevaarlijk die beestjes kunnen zijn wilde ik hem niet zomaar eruit trekken. Na overleg met Maikel besloot ik om even naar de huisarts te bellen, gewoon om te vragen of zij dat kunnen doen of dat we dat gewoon zelf moeten doen. En hoe dat dan ook alweer moet. Nu zijn er vast een hoop mensen die het onzin vinden dat ik de huisarts hiervoor belde, maar ik ik had dus nog nooit zelf zo’n ding verwijderd en ik wilde geen fouten maken.

Zelluf doen…

De assistente aan de telefoon zei dat ik het gewoon zelf moest doen, met een tekentang of een pincet. Het belangrijkste was dat ik niet zou ontsmetten vooraf, want dat vindt de teek niet fijn en neemt de kans op besmettingsgevaar toe. Volgens de assistente kon ik de teek er gewoon uithalen en het was niet erg als er een pootje of stukje kop achter zou blijven. Uhm, pardon? Ik dacht toch echt dat dat wel erg was. Maar volgens de assistente zou dat er vanzelf uitkomen. Het zat me niet helemaal lekker dus ik besloot om die teek er dus niet zomaar met mijn, nogal scherpe, pincet uit te trekken. Ik reed dus even snel naar de apotheek voor een tekenpen, maar wat ik daar zag was nog veel beter!

De tekenkaart

De apothekersassistente wist me te vertellen dat de tekenkaart redelijk nieuw is. Achterop de verpakking staat dat nieuwe onderzoeken aantonen dat “oude methoden” zoals bijvoorbeeld draaien met een tekentang, het risico op ernstige restverschijnselen sterk verhogen. Met een pincet of een tekentang is de kans groot dat je te hard knijpt en daardoor de teek kapot maakt en dan kan de teek gevaarlijke bacteriën in de bloedbaan brengen. Met de tekenkaart is die kans veel kleiner. De tekenkaart is een soort pasje met een inham erin. Deze schuif je om de teek heen en zo kan je in een soepele beweging de teek eruit trekken. Op deze manier wordt de kans op overdracht van gevaarlijke bacteriën beperkt. Bijkomend voordeel van dit pasje is dat hij ook in je portemonnee past en je hem dus makkelijk mee kan nemen als je een dagje op pad gaat.

Gelukt!

Ik kocht de tekenkaart voor €3,95 en ging snel naar huis. Ik las nog even goed de gebruiksaanwijzing door maar er kan eigenlijk weinig mis gaan. De eerste keer was ik te voorzichtig maar de tweede keer trok ik de teek zo uit Aukjes been. Ik verbaasde me er wel over dat ik nog best flink moest trekken, maar hij was eruit. In de kaart zit ook een klein vergrootglas. Daarmee kan je kijken of de teek compleet uit de huid is gekomen. Dat was bij ons gelukkig het geval. Aukje wilde de teek ook nog even bekijken en daarna hebben we hem weggegooid.

Ondanks dat ik bijna zeker weet dat de teek niet langer dan 24 uur in haar been heeft gezeten, houd ik haar been de komende weken wel goed in de gaten. Zodra ik ook maar iets roods zie verschijnen ga ik meteen terug naar de huisarts. Je moet er toch niet aan denken dat ze door dat stomme beest Lyme op heeft gelopen. Maar daar gaan we voorlopig maar even niet vanuit!

Kende jij de tekenkaart al?

Volg je mij al op Pinterest, Instagram,
Facebook, Twitter en Bloglovin?