Uit eten met de kids, gezellig?

Gisteren was Maikel jarig. Omdat ik overdag moest werken op school stelde ik voor om ’s avonds lekker met z’n vieren uit eten te gaan. We reserveerden een tafeltje en gingen voor het eerst sinds maanden weer uit eten. Maar of dat nou zo’n goed idee was…

Wat de boer niet kent…

Als je me al langer volgt, dan weet je vast dat onze kinderen geen hele makkelijke eters zijn. We gaan met kleine stapjes vooruit, maar “wat de boer niet kent dat eet hij niet” is behoorlijk op de dames van toepassing. Nou wilden we voor de verjaardag van Maikel toch wel graag uit eten, dus we zochten een restaurant uit waar ze in ieder geval een uitgebreide kinderkaart hebben.

Een speeltuin

Naast de kinderkaart is een kinderhoek ook een must. Ik bedoel, het is natuurlijk onmogelijk om twee meisjes aan tafel te houden al die tijd, dus fijn als ze tussendoor lekker kunnen spelen. Het was lekker weer, dus we gingen voor een restaurant met speeltuin, zodat de meisjes lekker konden glijden en springen en wij ondertussen alvast een voorgerechtje konden eten.

Besteld

Bij aankomst renden de meisjes blij naar de speeltuin. Er was een trampoline, dus dikke hit. Al binnen een minuut moest Emmi plassen, toen ze klaar was, moest Aukje. Eenmaal weer buiten werd de kaart bekeken. Omdat negen van de tien gerechten al afvielen (want: lust ik niet) hadden ze snel een keuze gemaakt. Poffertjes voor de één en friet met frikandel voor de ander. Wij bestelden een voor – en hoofdgerecht en toen begon het.

“Mama!”

“Mama, kom eens kijken.” “Papa, kom eens kijken.” “Ik moet plassen.” “Mijn drinken is op, ik heb meer dorst.” “Dit is dikke friet, die vind ik niet zo lekker” *Wil een vlieg wegjagen en gooit friet op de grond* “Ik moet plassen.” “Ik dacht dat het kleine frikandellen waren maar dit is een grote.” “Wat is dit?” “Ik wil dat dit ook stroop is.” “Ik hoef niet meer.” “Mag ik spelen?” “Is er nog brood?” “Ik moet plassen.”

Gedesillusioneerd

Het klinkt zo ontzettend gezellig, lekker met het hele gezin uit eten. Maar keer op keer komen we gedesillusioneerd thuis. Ze lusten al weinig en als we dan iets bestellen wat ze wel lusten en het ziet er anders uit dan thuis dan hoeven ze het ook al niet meer. Zonde van het geld. Uiteindelijk heeft de kleine dame drie poffertjes en een hap lucht op en de grote dame een halve frikandel en drie frietjes. De kinderijsjes gingen er dan wel weer helemaal op natuurlijk. En wij? Wij besloten om de volgende keer een oppas in te schakelen en lekker zonder de dames uit eten te gaan. Dat is toch een stuk relaxter 😉