Ik geef toe, ik oordeel te snel…

“Nou, ligt er nou echt zo’n groot kind in een box…” Ik zal het niet snel hardop zeggen maar ik denk het wel. Totdat gisteren mijn eigen grote kind in de box lag. Het gaf me wel mooi inspiratie om met de billen bloot te gaan. Ik geef toe, ik oordeel (soms) te snel…

Gisteren had Aukje een stukje van haar voet open gehaald in het zwembad. Ze had ontzettend veel pijn en wilde het water niet meer in want dat brandde. Eigenlijk was ze ook wel gewoon een beetje moe, en dat versterkte elkaar natuurlijk alleen maar. Ze wilde wel even slapen, maar op mijn dikke buik kan ze niet meer lekker liggen. Omdat we in het zwembad waren, waren er verder weinig andere opties. Ineens zagen we de box en daar wilde ze wel in slapen. En zo kwam het, dat mijn eigen grote kind ineens in de box lag. Had ik dat bij wijze van gisteren bij iemand anders gezien dan had ik misschien wel gedacht, kijk dat grote kind nou in de box liggen… En zo oordeel ik stiekem vaker wel wat te snel…

Bijvoorbeeld als ik kinderen zie spelen zonder dat er een ouder (zichtbaar) in de buurt is. Maar soms zit er een ouder op afstand wel degelijk toezicht te houden. En in ons geval durft Aukje eindelijk eens wat meer en wat zelfstandiger te spelen dus dat vind ik eigenlijk alleen maar heel erg goed. Want een half jaar geleden durfde ze bijna niet van mijn zijde te wijken.

Of als ik een baby zie huilen en er wordt voor mijn gevoel niks gedaan om het kindje te troosten. Dan wil ik het liefste het kindje pakken, knuffelen en troosten. Maar goed, een ouder kent zijn eigen kind natuurlijk het beste en zal heus zelf wel weten wat wel of niet werkt.

Ik kan nog veel meer voorbeelden bedenken, maar gelukkig oordeel ik toch al steeds minder. Want sinds ik zelf moeder ben, weet ik dat de dingen soms nou eenmaal anders lopen dan je vooraf had bedacht of dan je zelf wilt. En dat dingen er soms ook anders uitzien dan ze zijn…

En jij? Oordeel jij ook weleens (te) snel?

Volg je mij al op Instagram, Facebook, Twitter en Bloglovin?