Het is een fase, alweer!

Ik geef Emmi een kus, zeg welterusten, loop de kamer uit en nog voordat ik de deur achter me sluit zit ze alweer rechtop. Na drie kwartier zingen en kletsen loop ik toch maar terug naar boven. Emmi zit rechtop en durft me niet aan te kijken. Ik zeg dat ze moet gaan slapen, ik hoor: “oké mama” en ze gaat liggen….

Twee dagen geleden vroeg iemand via Instagram aan mij om tips om je baby in zijn eigen bedje te laten slapen. Hierdoor dacht ik terug aan de tijd dat onze meiden baby’s waren en wat heb ik toch vaak met mijn handen in het haar gezeten in die tijd. Ze waren nou beiden niet bepaald goede slapers. Maar je zou dat bijna vergeten als je ziet hoe makkelijk ze nu gaan slapen. Meestal dan…

Toen Aukje nog een baby was, droeg ik haar zo’n beetje de hele dag bij me. Iedereen zei dat ik haar verwende, ze zo nooit in haar eigen bedje zou leren slapen en dat ik haar maar eens moest laten huilen. Ze werd groter, leerde in haar eigen bedje slapen en inmiddels is ze vijf en slaapt ze, bij wijze van spreken, al als ze haar kussen ruikt.

Natuurlijk zijn er in de tussentijd wel meerdere moeilijke fases voorbij gekomen. Ik heb dagenlang naast haar bedje gezeten, omdat ze niet alleen durfde te zijn. Toen dat weer over was ging het weer een tijdje heel makkelijk en vervolgens kwam er een fase dat ik er elke nacht een paar keer naartoe moest. Of de fase dat ze middagdutjes niet meer nodig vond maar ze echt nog wel moest slapen. En nog niet zo lang geleden moest ik elke avond boven blijven omdat ze niet alleen boven durfde te zijn.

Bij Aukje lijken de slaapfases even voorbij te zijn, maar op dit moment zit Emmi dus weer in zo’n fase. Ze wil ’s middags niet slapen, gaat eerst nog een uur liggen spelen en pas als ik een of twee keer terug op haar kamer ben geweest legt ze zich erbij neer en gaat ze slapen. En dat terwijl ze dan soms vlak voor bedtijd al bijna in slaap viel in de auto ofzo. Boefje!

Zo zitten we ook middenin de “ik eet geen groenten” fase. Deze fase duurt inmiddels al een behoorlijke tijd en ik hoop dat daar echt binnenkort een einde aan komt. Maar ik wacht geduldig af want het is een fase en alle fases gaan voorbij. Dan gaat alles weer even soepel totdat er zich weer een nieuwe fase aandient. Elke fase is shit op het moment dat je er middenin zit, maar achteraf ben je die hele fase gewoon zo weer vergeten. En dat is dus echt zo!

Zit jouw kind op dit moment ook in een fase?

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.