En toen bleek ik hypermobiel te zijn…

Zere voeten na een nacht slaap, stijve vingers, een pijnlijke knie, deze klachten maakten mij wat onzeker en zorgden ervoor dat ik afgelopen week een bezoekje aan de huisarts bracht. Maar gelukkig was er niks ernstigs aan de hand, maar blijk ik gewoon hypermobiel te zijn…

Ik ben van mezelf een vrij nuchter persoon. Maak me niet heel snel druk of zorgen en ga voor mezelf ook niet vaak naar de huisarts. Maar de laatste maanden had ik bij het opstaan ’s ochtends ontzettend zere voeten. Eenmaal aan de wandel was het gevoel weg, maar ’s avonds als ik van de bank opstond kwam het weer terug. Ook werden mijn vingers wat stijf en nadat ik een keer met mijn benen naast me opgetrokken op de bank had gelegen kreeg ik de pijn in mijn knie maar niet weg. Wat was er toch met me aan de hand? Ik begon me zowaar een beetje zorgen te maken, niks voor mij. En dus nam ik toch maar de stap om naar de huisarts te gaan.

Afgelopen woensdag was het dan zover. Omdat ik nogal een vol hoofd heb de laatste tijd, dacht ik ook dat het daar misschien mee te maken zou kunnen hebben. Anderzijds kwam het woord reuma ook in me op. Dus ik liet Emmi even thuis bij Maikel en ging alleen naar de huisarts. Geen afleiding zodat ik in alle rust mijn verhaal kon vertellen. Na het gebruikelijke wachten was ik aan de beurt en de huisarts liet me mijn verhaal vertellen. Wat er overigens niet helemaal zonder tranen uitkwam. Gelukkig kon ik heel veel vervolgvragen beantwoorden met “nee”. Geen hoofdpijn, geen slapeloze nachten, geen rugpijn en geen nekpijn.

Ik mocht me even uitkleden zodat de huisarts me verder kon onderzoeken (oeps hier had ik niet helemaal rekening mee gehouden…) Ze controleerde mijn rug en nek en gelukkig deed niks pijn. Toen ging ze verder op onderzoek uit. Ik moest allerlei dingen doen en uiteindelijk kwam de conclusie: hypermobiel. Ik begon te lachen, ik, hypermobiel? Daar heb ik dus in 32 jaar niks van gemerkt. De huisarts liet me zien dat mijn enkels veel verder naar binnen draaien dan bij de gemiddelde mens, dan mijn ellebogen en knieën kunnen overstrekken zonder dat ik daar moeite voor doe en hetzelfde gold voor mijn polsen.

Ik was allang blij dat het niks ernstigs was, hypermobiel zijn is immers niet zo erg en daar hoef je in principe geen last van te hebben. Maar ik heb dat dus wel. Gewrichtspijn komt vaker voorbij mensen die hypermobiel zijn, en zeker omdat ik nooit sport en dus maar weinig beweeg, zijn mijn spieren niet sterk genoeg om alles op te vangen. Als je hypermobiel bent dan krijgen je gewrichten niet voldoende steun en zijn ze te beweeglijk. Als je sterke spieren hebt dan kunnen die het opvangen en heb je er in principe geen last van. Maar ik heb dus geen sterkte spieren. Ik vraag me überhaupt af of ik wel spieren heb hihi.

Maar nu kom ik er dus niet meer onderuit. Ik moet aan de bak, naar de sportschool. Mijn spieren trainen en zorgen dat ze sterker worden. Zodat ik binnenkort hopelijk weer pijnvrij door het leven kan gaan. Ach en fijne bijkomstigheid, als ik dan toch moet gaan sporten, dan ga ik ook maar meteen voor een strakker lijf 😉

Volg je mij al op Pinterest, Instagram,
Facebook, Twitter en Bloglovin?