Houd jij rekening met een ander?

“Nou mevrouw, zo ziet zij toch niks?” En met een verwaande blik keek ze naar Emmi, alsof ze wilde zeggen dat die baby er toch niks van snapt. Maar het was een kindervoorstelling note bene, dan ga je als volwassene toch achteraan staan? Ik kan me zo ontzettend storen aan mensen die geen rekening houden met anderen…

Ik ben dol op uitjes, vakanties, dagjes weg en andere leuke dingen ondernemen met het gezin. Ik heb er alleen een hekel aan als de rest van Nederland op dat moment op dezelfde plek is. Ik hou niet van drukte, maar ook niet van andere mensen. Dat klinkt misschien een beetje raar, en is ook niet zo zwart-wit als het nu lijkt. Maar ik vind dat er tegenwoordig nog maar weinig rekening gehouden wordt met elkaar.

Zo waren wij laatst bij een ontzettend leuke speelboerderij. Aukje en Emmi speelden samen met een bal in een soort voetbalkooi. Er kwam een moeder aan met twee grote jongens (ik schat een jaar of 10) en zij klommen in de kooi om te gaan voetballen. Natuurlijk weet ik dat die kooi gemaakt is om te voetballen, en niet om als dreumes van 1,5 jaar oud achter een bal aan te kruipen, maar toch. Het was niet druk en zij waren al bezig. Omdat de jongens op zijn zachtst gezegd niet echt voorzichtig waren, haalde ik Emmi snel uit de kooi. Aukje had zelf al eieren voor haar geld gekozen en was al meteen weggegaan. De moeder keek mij alleen maar aan en zei “is misschien wel verstandig ja, met die grote jongens erbij is het wel eng”. Ik vond dit zo vreemd. Als ik haar was geweest dan had ik dus mijn jongens even laten wachten, buiten de kooi.

Nog zo’n voorbeeld. We liepen op de kermis voorbij een attractie, waarbij een moeder haar kindje aan het filmen was. Ik stopte met lopen en ondanks dat Aukje ongeduldig aan me vroeg waarom we niet verder liepen, wilde ik niet in het beeld van de andere moeder lopen. Het is voor mij een kleine moeite en ik weet hoe irritant het kan zijn als je probeert om je kind op een leuk moment te filmen en er lopen steeds mensen doorheen. Geheid dat het moment voorbij is als iedereen onderhand eens weg is, dus ik wacht netjes als ik zie dat iemand filmt. Maar ik was echt de enige. En dan heb ik het niet over mensen die het niet zien, want die kunnen er niks aan doen. Nee, mensen die kijken naar de moeder en haar telefoon en dan nog doorlopen. Dat begrijp ik echt niet.

Of dat je bij La Place in de rij staat, en de mensen voor je gewoon midden in de rij, bij het buffet stil blijven staan. Geen idee of ze ergens op stonden te wachten, maar na een tijdje gewacht te hebben vroeg ik toch maar of ik erbij mocht. Met pijn en moeite schoven ze twee centimeter op en dus stond ik alsnog onhandig mijn soep in te scheppen, omdat ik er eigenlijk niet bij kon. Als je ziet dat iemand erbij wilt, dan schuif je toch even op? Het was niet zo dat ik voor wilde dringen ofzo, dan kan ik me nog voorstellen dat je weigert om op te schuiven. Maar dit was gewoon vreemd.

Nog zoiets. Bij de Efteling kan je een foto maken in de luchtballon van Jokie en Jet. Ook al hebben we al 100 foto’s van dat ding, Aukje wil elke keer opnieuw een foto. En bijna elke keer, loopt er een ander kindje in beeld en staat de ouder erbij te lachen en kijken. Iedere ouder wil toch een foto van zijn eigen kind(eren) zonder andere kinderen erbij. En zeker als het kind zelf al is geweest, zeg dan gewoon dat hij klaar is en haal hem van het podium af. Hetzelfde geldt voor die autootjes die weleens bij winkels staan. Als Aukje erin zit en er komt een ander kindje aan, dan moet ze er van mij uit. Nee, heus niet meteen als ze er net pas in zit, maar als ze er al even in heeft gezeten dan is de ander aan de beurt. Maar ook daarover denken lang niet alle ouders hetzelfde.

Nog eentje dan, en dan stop ik. Het toppunt was toch wel dat we tijdens een bezoek aan een pretpark naar een attractie wilde lopen. Let op, het was in een pretpark en alles was bij de entreeprijs inbegrepen. Aukje wilde brandjes blussen (zie uitgelichte foto) maar er stond een oma bij en haar letterlijke woorden waren “ik hou deze bezet voor mijn kleinzoon die daar in die attractie zit”. Jep, haar kleinzoon zat in een andere attractie en zij hield dat ding dus bezet. Ja daag! Wat een flauwekul. Hij is nu ergens anders dus dan mogen andere kinderen brandjes blussen. En als hij terug komt dan hoeft hij vast niet lang te wachten voordat er weer een blusser vrij komt. Maar we gaan niet als volwassenen een kinderattractie bezet houden, kom op!

Ik schreef er al eens eerder over, maar ik begrijp dit soort dingen dus echt niet hè. Ik zou zo nog wel 100 voorbeelden kunnen noemen. Het is toch een kleine moeite om wat meer rekening met elkaar te houden? Of is dit toch teveel gevraagd?

Volg je mij al op PinterestInstagram,
Facebook, Twitter en Bloglovin?

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.