Joe Charlotte, bedankt!

“Hartstikke bedankt Charlotte!” Een simpel berichtje dat ik vandaag kreeg, nadat ik gisteren iets weg had gegeven. En dit simpele berichtje zette me aan het denken. Ik vond het namelijk ontzettend leuk dat er de moeite werd genomen om me te bedanken, want weet je, dat gebeurt maar zo weinig!

Al eerder schreef ik over het feit dat kinderen tegenwoordig heel veel maar vanzelfsprekend vinden. Dat als ik iets in de klas uitdeelde, toen ik nog juf was, dat er van de 28 kinderen slechts 2 kinderen “dank je wel” zeiden. Maar ineens begrijp ik waar het vandaan komt. Want de meeste volwassenen bedanken nog niet eens, laat staan dat het aan kinderen geleerd wordt.

Zoals je vast wel weet vind ik het ontzettend leuk om winacties te organiseren. Dit doe ik echt alleen voor jou, als lezer, want de helft van de tijd houd ik hier zelf dus niks aan over. Ja, soms krijg ik twee exemplaren, één voor mezelf en eentje om weg te geven, maar regelmatig krijg ik er ook maar één en die geef ik dan dus weg. Helemaal niet erg hoor, want ik kies daar zelf voor en ik vind het leuk om cadeautjes weg te geven. Maar wat ik zo ontzettend vreemd vind, is dat ik nog niet van de helft van de winnaars een simpel bedankje te horen krijg.

Een tijdje terug mocht ik een gave luiertas weggeven. De winnares was ontzettend blij en stuurde me een complete fotocollage nadat ze de tas had ontvangen, super leuk! Gelukkig heb ik wel vaker een foto gekregen van een blije winnaar, met een lief bedankberichtje erbij, maar van de meeste winnaars hoor ik helemaal niks meer. Ik vind dat zo vreemd. Als je iets krijgt, dan zeg je toch even “dank je wel”? Dat doe je toch ook als je bijvoorbeeld een verjaardagscadeautje krijgt? Waarom dan niet als je een prijs wint?

Of laatst gaf ik een setje weg met decoratie van Aukjes oude kamer. Allemaal fuchsia roze spulletjes met de naam Aukje erop. Ik stuurde het pakketje op en hoorde nooit meer iets. Ik vind dat zo jammer. Ik doe moeite om de spullen te verzamelen. Spullen die ik ook had kunnen verkopen. Ik neem de verzendkosten voor mijn rekening en krijg niet eens een bedankje. Zo jammer. En toch een kleine moeite als je het mij vraagt.

Dat berichtje dat ik vandaag kreeg was van een wildvreemde, die ik via de weggeefhoek een simpel spel had gegeven. Stelde niks voor. Ik was aan het ruimen voor alle nieuwe verjaardagscadeaus en wilde er vanaf. Zij reageerde dat ze het wel wilde hebben en kwam het ophalen. En daar kreeg ik dus een bedankje voor. Zo fijn, zo lief! Maar dat zou toch ook eigenlijk zo vanzelfsprekend moeten zijn, of niet?

Volg je mij al op Pinterest, Instagram,
Facebook, Twitter en Bloglovin?